Behalve de vijf sleepboten die ik vandaag wist te vereeuwigen, schoot ik ook bovenstaand kiekje van het duurste zeiljacht dat ooit in Nederland is gebouwd. € 212 miljoen, volgens de berichten. Wie de eigenaar is, is geheim en ook de naam ontbreekt nog op het schip. Het bouwnummer is in elk geval Y712.
Het slepertje daaronder zal bij de laatste eigenaarswisseling vast niet zo duur zijn geweest. Het is nu een Oekraïner (bouwjaar 1978) en vaart onder de vlag van de Cookeilanden.
Voor de andere foto's even op de button klikken a.u.b.
Een rijke oogst, daar in IJmuiden. Zowel stilliggend in de haven, als bij het binnenbrengen van een ertstanker. En van alles wat. Wat Kust- & havenslepers, maar ook twee speciale vaartuigen. Klik maar even op de knop 'Meer foto's' voor de hele serie.
En vanmorgen voer de ALP Forward dus weer terug naar het ankergebied. Toeval of niet: ik keek net op tijd uit het raam!
Ik was vanmorgen precies op tijd wakker om mee te maken hoe de ALP Forward het Scheveningse ankergebied verliet en de haven binnenliep.
's Middags ontdekte ik dat hij, in verband met de drukte in de haven, voorlopig een plekje aan de afslag had gekregen. Daar was hij aardig te kieken.
Toen ik toch bezig was, nam ik gelijk wat ander spul op de korrel. Klik maar even op de knop 'Meer foto's' als je durft.
Ik moet mijn draai nog en beetje vinden als 'tugspotter'. Ga ik los op alles wat voorbij drijft, of beperk ik mij? En zo ja, tot wat?
Bovenstaande foto's zijn een greep uit de 'vangst van de dag'. Ik 'greep' daarbij vooralsnog alleen de zeeslepers. De havenslepers staan alleen onder de 'meer foto's' knop, terwijl de binnenvaartslepers onbewerkt bleven.
Er tekent zich dus toch al een zeker schifting af. Een lid van 'de havenvrienden' zei zich te beperken tot alles wat een IMO-nummer heeft. Eens kijken wat ik daarmee kan.
In het Guinness Book of Records staat de Far Samson als 'sterkste sleepboot van de wereld' met een paaltrek (bollard pull) van 423 metrische tonnen (mt).
Welke sleper echter de sterkste van Nederland is, weet ik nog niet. Ik las ergens dat dat de vijf Fairmount schepen (bouwjaar 2005 - 2007) waren. Waren misschien, want inmiddels hebben de ALP Striker en haar zusterschepen uit de ALP Future-klasse (bouwjaar 2015/2016) bewezen beduidend sterker te zijn.
Maar ik kan het nóg sterker vertellen. Meer dan 30% sterker dan de ALP-Future-schepen is namelijk de - begin 2019 door Boskalis gekochte - LEWEK FALCON. Die is, met een trekkracht van 403,7 mt, de op-een-na sterkste van de wereld! Inmiddels werd zij omgedoopt tot BOKA FALCON en zal worden ingezet in de offshore, speciaal bij installatiewerk op diep water. Als zodanig opereert ze dus niet op de sleepvaartmarkt. Maar wat mij betreft blijft ze voorlopig wél de sterkste met een Nederlands tintje. Ze kan het!
(Zie ook mijn tabel.)
Tien dagen geleden ging ik nog voor joker naar de Waalhaven voor de Fairmount Expedition. Vandaag had ik meer geluk met haar zusterschip de Fairmount Glacier. Ik kreeg haar niet 'vrij' in beeld. Enerzijds omdat de kadewachters mij geen toestemming gaven haar te benaderen, anderzijds omdat zij een bunkerboot langszij had. Maar ik mag toch niet mopperen voor een eerste kennismaking met Neerlands grootste zeesleper.
Een Rijkswaterstaat-slogan luidt: ‘Ga goed voorbereid op weg.’ En wat deed ik?
Er waren drie Alpjes afgemeerd aan de Parkkade. Dat las ik op een van de tugspottersites die internet rijk is. En dat ‘Alp’, van Alpjes - zo begreep ik - sloeg op het begin van hun scheepsnaam, verwijzend naar de naam van de bijbehorende rederij, te weten Alp Maritime Services BV.
De foto die erbij stond, liet alleen veel dekverlichting zien en gaf daardoor weinig prijs van hun werkelijke omvang.
Ik er dus vanmorgen nieuwsgierig op af, maar trof er slechts twee. Weer een verdwenen zeesleper, zo leek het. Moest geen gewoonte worden.
Nadat ik ze ook vanaf de overzijde van de rivier had vereeuwigd, toog ik - tweederde voldaan - huiswaarts. En achter de computer bleek dat ik vlak langs de derde was gereden. Die lag aan diezelfde overkant, maar dan een haven verder.
Had ik voor vertrek maar even goed mijn huiswerk gedaan, dan had ik er nu drie op de kiek. Nu lukte dat alleen met de Alp Guard en de Alp Forward. Ook mooi, maar toch. De Alp Centre blijft dus nog even op mijn verlanglijstje staan.
Eigen schuld.
Vandaag maakte ik mijn tweede rondje als "tugspotter". Dat bracht mij o.a. op de Landtong Rozenburg. En dit was de eerste sleper die ik in die nieuwe rol kiekte. De andere acht staan onder de knop.
Mijn eerste nieuwe schreden op het pad van de ‘tugspotter’ leveren ook geheel nieuwe ervaringen op. Zoals dit keer, waarbij een sleepboot zomaar verdwijnt.
Een van de vijf grote Nederlandse Zeeslepers van de Boskalis-dochter Fairmount Marine was volgens de site Marinetraffic 'buiten bereik'. De laatste positie was de Waalhaven in Rotterdam.
Ik dus vandaag op onderzoek uit. Naar de Waalhaven. Die kon ik vinden, inclusief allerhande indrukwekkende pontons en offshore-schepen van Boskalis, maar geen Fairmount Expedition. Gezonken? Gesloopt? Geen idee.
Nadat ik nog wat had rondgeneusd en was doorgereden naar de kop van de Landtong Rozenburg, ging ik thuis achter de computer door met de zoektocht naar de verdwenen sleper. En wat dacht je wat? Ik kwam een serie foto’s tegen die collega ‘tugspotters’ van de Fairmount Expedition hadden gemaakt, terwijl die aan boord werd genomen van het afzinkbare zware-lading-schip van Dockwise, de Blue Marlin. Die vertrok op 28 oktober 2016 met bestemming Singapore. Daar gaat de sleper op station gaat liggen, zolang de twee plaatselijke Fairmount-slepers op een grote sleepklus zijn. Vandaar.
Niet direct ‘van de aardbodem verdwenen’ dus, maar wat scheelt het?