Mijn schepenblog
Tien dagen geleden ging ik nog voor joker naar de Waalhaven voor de Fairmount Expedition. Vandaag had ik meer geluk met haar zusterschip de Fairmount Glacier. Ik kreeg haar niet 'vrij' in beeld. Enerzijds omdat de kadewachters mij geen toestemming gaven haar te benaderen, anderzijds omdat zij een bunkerboot langszij had. Maar ik mag toch niet mopperen voor een eerste kennismaking met Neerlands grootste zeesleper.
- Gegevens
Een Rijkswaterstaat-slogan luidt: ‘Ga goed voorbereid op weg.’ En wat deed ik?
Er waren drie Alpjes afgemeerd aan de Parkkade. Dat las ik op een van de tugspottersites die internet rijk is. En dat ‘Alp’, van Alpjes - zo begreep ik - sloeg op het begin van hun scheepsnaam, verwijzend naar de naam van de bijbehorende rederij, te weten Alp Maritime Services BV.
De foto die erbij stond, liet alleen veel dekverlichting zien en gaf daardoor weinig prijs van hun werkelijke omvang.
Ik er dus vanmorgen nieuwsgierig op af, maar trof er slechts twee. Weer een verdwenen zeesleper, zo leek het. Moest geen gewoonte worden.
Nadat ik ze ook vanaf de overzijde van de rivier had vereeuwigd, toog ik - tweederde voldaan - huiswaarts. En achter de computer bleek dat ik vlak langs de derde was gereden. Die lag aan diezelfde overkant, maar dan een haven verder.
Had ik voor vertrek maar even goed mijn huiswerk gedaan, dan had ik er nu drie op de kiek. Nu lukte dat alleen met de Alp Guard en de Alp Forward. Ook mooi, maar toch. De Alp Centre blijft dus nog even op mijn verlanglijstje staan.
Eigen schuld.
- Gegevens
Vandaag maakte ik mijn tweede rondje als "tugspotter". Dat bracht mij o.a. op de Landtong Rozenburg. En dit was de eerste sleper die ik in die nieuwe rol kiekte. De andere acht staan onder de knop.
- Gegevens
Mijn eerste nieuwe schreden op het pad van de ‘tugspotter’ leveren ook geheel nieuwe ervaringen op. Zoals dit keer, waarbij een sleepboot zomaar verdwijnt.
Een van de vijf grote Nederlandse Zeeslepers van de Boskalis-dochter Fairmount Marine was volgens de site Marinetraffic 'buiten bereik'. De laatste positie was de Waalhaven in Rotterdam.
Ik dus vandaag op onderzoek uit. Naar de Waalhaven. Die kon ik vinden, inclusief allerhande indrukwekkende pontons en offshore-schepen van Boskalis, maar geen Fairmount Expedition. Gezonken? Gesloopt? Geen idee.
Nadat ik nog wat had rondgeneusd en was doorgereden naar de kop van de Landtong Rozenburg, ging ik thuis achter de computer door met de zoektocht naar de verdwenen sleper. En wat dacht je wat? Ik kwam een serie foto’s tegen die collega ‘tugspotters’ van de Fairmount Expedition hadden gemaakt, terwijl die aan boord werd genomen van het afzinkbare zware-lading-schip van Dockwise, de Blue Marlin. Die vertrok op 28 oktober 2016 met bestemming Singapore. Daar gaat de sleper op station gaat liggen, zolang de twee plaatselijke Fairmount-slepers op een grote sleepklus zijn. Vandaar.
Niet direct ‘van de aardbodem verdwenen’ dus, maar wat scheelt het?
- Gegevens
Ter compensatie van het ‘uitgevogeld’ zijn, pakte ik vandaag een oude hobby op, 'tugspotten', zoals dat vandaag de dag heet. En al op deze eerste dag van mijn switch, kwam ik een al bijna even oude ‘liefde’ tegen. Een voorteken?
Rotterdam
Wat wil je later worden? Brandweerman, piloot, dokter? Ik wist het wel. Ik zou sleepbootkapitein worden. Dat was waarschijnlijk een erfelijke afwijking. Mijn beide ouders kwamen namelijk uit de havenstad Rotterdam, waar mijn vader bovendien in zijn jonge jaren bij de Rotterdamsche Lloyd had gewerkt. Hoewel zij verhuisden naar Den Haag, bleef Rotterdam trekken. Niet alleen voor familiebezoeken, maar ook voor tripjes langs de havens. Hij regelde met zijn oude werkgever voor mij ook eens een bezoek aan hun vlaggenschip, de Willem Ruys. (Dat schip is inmiddels niet meer, maar gelukkig heb ik de foto’s nog.)
Ik kreeg daardoor de smaak zo te pakken dat ik in mijn jonge jaren zeer regelmatig in mijn eentje naar Rotterdam fietste om bootjes te fotograferen in de buurt van de Parkkade. Dat was toen nog het domein van de havenslepers. Die zag ik daar dus vaak aan het werk. Geweldig!
Ik haalde elk boek uit de bibliotheek dat er maar iets mee te maken had. Van Hollands Glorie tot De Kapitein en van 20-Duims manilla tot Station Azoren.
Hoek van Holland & Ter Heyde
Dat was ook de periode dat ik regelmatig naar Hoek van Holland fietste. En weer om bootjes te kijken. Daar lagen toen de eerste Europoort-slepers. De zusterschepen Schouwenbank en Steenbank en van de concurrent de Azië en de Europa.
Ik kreeg het toen zelfs voor elkaar dat ik een keer aan boord van de Steenbank mocht rondkijken. Vanaf toen wist ik het zeker: sleepbootkapitein!
Een andere voedingsbodem voor dat idee vormde de - op 24 november 1965 in Ter Heyde - gestrande PING AN, die later ter plekke zou worden gesloopt. Ik fietste er regelmatig naartoe.
Den Haag
 |
|
Wittekop |
Ik ben nooit verder gekomen dan de Zeeverkenners, want voordat ik naar de Zeevaartschool kon, kreeg ik een bril. Toen restte er nog maar twee functies, te weten marconist of machinist. Voor marconist bleek ik niet in wieg te zijn gelegd en machinist? Nou nee, dank u. Mij te heet.
En hoewel een van mijn beroepskeuze-tests als advies opleverde ‘waterklerk’, werd het geen baantje in de scheepvaartsector, maar bij het Haagse hoofdkantoor van de ANWB. Daar had ik zicht op een functie bij het Bureau voor Watertoerisme, zodra dat naar Den Haag zou worden overgeplaatst. Kwam in de buurt, toch?
Inmiddels ben ik daar gepensioneerd en sindsdien de trotse bezitter van deze ONJ Loodsboot 770. Een kajuit-motorsloep met een "stoere" uitstraling.
Maassluis
Maar nu terug naar vandaag. Toen ik dus voor het eerst weer naar sleepboten ging kijken, zag ik in de haven van Maassluis zowaar mijn oude liefde, de Steenbank. Geheel in de grijs/blauwtinten van de Belgische Zeemacht - alwaar hij zijn laatste dagen sleet als A950 Valcke - en onder de roest. Gered van de sloop en klaar voor een make-over tot Museumschip. Ook die dus in de herkansing. Een voorteken?
Wordt vast nog wel vervolgd.
- Gegevens