Op de Eijmerspoel op de Kagerplassen vloog mij een rover tegemoet en passeerde op zo'n tien meter. Voordat ik echter mijn camera uit de kajuit tevoorschijn had getoverd was zij - want het was volgens mij een vrouwtype Bruine Kiekendief - al tegen de zon in vertrokken.
Vlak daarop kwam deze jeugdige roofpiet over. Een jonge Slechtvalk. Daar wist ik nog wél net een bewijsplaatje van te schieten. Hij dook naar een vliegende Aalscholver, doch dat zullen we maar scharen onder 'jeugdige overmoed'.
Verder was het stil op de plas qua vogels. Volgende keer beter.
Adri de Groot en Bart van Beijeren hadden hem vanmorgen wél in beeld gehad, de Draaihals in de Coepelduinen in Katwijk. Toen ik arriveerde liet hij zich niet meer zien. Wachten hielp niet. Echt vrolijk werd ik daar niet van, getuige deze foto die Adri ter plekke van mij schoot. Ook toen ik aan het einde van de middag mijn geluk nog een keer beproefde, werd het niks. Pas toen ik weer weg was kwam hij opnieuw tevoorschijn. Kennelijk niet voor mij bestemd dus, deze vogel.
De enige die vandaag op de foto kwam was deze geringde (BW[4.4]) Zilvermeeuw. Intussen weet ik dat hij op 30 juni 2014 op de Maasvlakte als pul werd geringd. Hij is dus dicht bij huis gebleven.
Het was zwart wat de klok sloeg. Eerst een jonge Zwarte Roodstaart bij de helling. Daarna de Zwarte Zee-eend van gisteren in de buitenhaven tegen het Zuidelijk Havenhoofd aan. Voor hem ziet het er somber - zeg maar zwart - uit. Het lijkt er weer zo een die de haven in is gedobberd omdat hij niet fit is. Hij zit zich - net als de Roodkeelduiker van afgelopen winter - constant te wassen en te poetsen en ook zíjn vleugels zien er niet uit. Dat gaat hem niet worden. Jammer maar helaas. En ook de foto's werden door de afstand en het gebrek aan licht een beetje te zwart. Black monday dus.
Dat het een zee-eend betrof, leed geen twijfel. Maar of het nou een Grote was of een Zwarte, daarover kon mijn uiterst beperkte telefoonapp mij ter plekke op het Noordelijk Havenhoofd niet wijzer maken. De foto's die ik met Ingrid's toestel mocht schieten, - ik had namelijk een fotoloze zondag - moesten dus wederom het bewijs gaan leveren. Die zijn inmiddels binnen en wat blijkt? Het is, zoals Ingrid aanvankelijk al dacht, een volwassen mannetje Zwarte Zee-eend en geen Grote dus, zoals ik opperde.
Met dank aan de ontdekster Ingrid en haar toestel.
Ik was de auto nog niet uit of het werd droog. Onderweg had ik een ware wolkbreuk getrotseerd en vreesde dus voor een fiasco. Maar dat viel knap mee. Een klein buitje in het veld, maar een kniesoor die daar op let dezer dagen.
De jonge Grauwe Klauwier fopte mij trouwens eerst nog even. Toen ik nog niet klaar was vloog hij gezellig in het rond, doch toen ik tot kieken bereid was, bleef hij buiten beeld. Gelukkig niet voor lang. Na een half uurtje kwam hij netjes terug om zich gewillig te laten vastleggen. Daar heb ik dan ook gretig gebruik van gemaakt. Hij spietste in de gauwigheid ook nog even dit insect op zijn uitkijk-takje, maar daar kon mijn scherpstelmechanisme helaas geen determineerbaar beeld van bakken. Dan niet.
Hierboven mijn twee favoriete beelden. De rest staat in het desbetreffende Vogelalbum en de mindere in een slideshow van het Picasawebalbum. Klik hier tot slot voor het YouTube-filmpje.
Op de terugweg stond ook het Steenuiltje netjes in de houding voor mij op zijn paaltje, maar wat fel gekleurde racefietsers waren hem net even teveel. Hij vertrok voordat ik hem kon vereeuwigen. Maakt niet uit: ik had hem op mijn netvlies.
Lekker dagje uit van de Stichting!