Mijn vogelblog
Onze tandenknarsende roofvogelaar vindt dat wij als vogelfotografen netjes op de paden moeten blijven. En gelijk heeft hij.
De vogels hielden daar vandaag gelukkig keurig rekening mee. Dit Sperwervrouwtje bijvoorbeeld ging speciaal voor mij vlak boven mijn hoofd op een overhangende tak op haar gemak een muisje wegwerken. Ik kreeg haar pas in de smiezen toen dit Eekhoorntje, dat ik aan het fotograferen was, voor haar langs liep en zij daarvoor een stapje terug moest doen. Ze vond het vervolgens ook nog eens prima dat ik onder haar door liep om haar van haar beste kant te kunnen kieken. Toen ik twee keer had afgedrukt, wilde het mannetje ook op de foto. Hij koos daarvoor een wel heel aparte opkomst: er bovenop. Je ziet haar op deze foto denken: "Moet dat nou precies tijdens het eten?"
Na 'de daad' eet ze eerst rustig haar muisje verder op, om vervolgens haar dorst te gaan lessen met regenwater uit een plas. En jawel, wéér netjes op het pad. Ja, dan verdient ze gewoon die eeuwige roem, toch, tandenknars-meneer?
Even daarvoor zagen wij trouwens ook nog (met dank aan Jos) - vanaf het eerste pad - deze twee Bosuiltakkelingen. Ook die dan maar even op de plaat gezet.
Het was me het dagje wél, meneer Dröge!
- Gegevens
De Sperwers in Clingendael schamen zich nergens voor. Voor het oog van twee jonge Bosuiltjes en vier fotografen verrichten zij ongegeneerd 'de daad'.
Even daarvoor zagen we ze al gezamenlijk op dezelfde tak hun prooi verorberen en daarna... ja hoor... takja... Het moet toch niet gekker worden! Ik zag het aankomen, gaf nog een seintje aan mijn collega fotografen in de trant van "daar komt hij", maar was zelf te verbouwereerd van dit spektakel om het goed te kunnen fotograferen. Ik kreeg ze hier pas weer in de zoeker toen 'het' net gebeurd was. Maar niet getreurd. Wat wij allemaal te zien kregen tart alle verbeelding.
De Sperwers zijn trouwens duidelijk zo vertrouwd met de parkbezoekers dat ze rustig op takken blijven zitten die over de voetpaden hangen, ook al gaan Jan en Alleman er - letterlijk - onder door.
Wat een heerlijke dag!!!!!
P.S. Ik heb trouwens de lijst met Clingendael-soorten aangevuld met de laatst binnengekregen gegevens, met dank ook aan Leo. Zie de nieuwe menukeuze Clingendael-soorten voor die lijst met 81 soorten, compleet met de koppeling naar de foto's die ik er schoot in de loop der jaren.
- Gegevens
Ik was wel weer eens toe aan een nieuwe soort. Dus op waarneming.nl gekeken en besloten om te gaan voor de Roek. Die had ik zelfs nog nooit gezien. Hij stond een paar dagen terug op de site, waargenomen in Lekkerkerk en in Nieuw Lekkerland. Het was mooi weer dus ik eropuit. Bij de begraafplaats in Lekkerkerk zaten ze inderdaad. Zes in totaal. Ze vertoonden, zoals dat officieel heet, nestindicerend gedrag. Ik kreeg er een paar aardig in beeld. Zie ook Mijn vogelalbum.
Ook aan de overkant van de Lek was het raak. In het Hondenbos zaten er een stuk of twintig. Luidruchtig ruziemakend om elk takje en druk in de weer met het roven van het nestmateriaal van de buurman. Het speelde zich wel wat hoog in de bomen af, maar ook daar klikte het wel tussen hen en mijn camera, zoals bij deze.
Het werd dus soort 216!
- Gegevens
De Bruine Kiekendief kwam even poolshoogte nemen toen ik naar de haven terug kwam varen. Op haar vertrouwde stek bij de ingang van de Sassenheimervaart cirkelde zij even over mijn boot. Als soort begroeting. Een tweede exemplaar - waarschijnlijk het mannetje - had ik even daarvoor al zien opvliegen. Helaas was ik toen iets te ver weg en lag mijn kijker nog in de auto. Dus helemaal zeker van het geslacht van die vogel ben ik niet. Komt wel een dezer dagen.
- Gegevens
Deze Houtsnip (foto 1) heeft beet en daardoor ik dus ook.
Bij de Watersnip, onlangs in Zeeuw-Vlaanderen, vertelde ik John dat ik zijn houterige familielid nog nooit (goed) had gezien. Dat dat niet aan dovemansoren was gezegd bleek vanochtend. Toen kreeg ik namelijk een telefoontje van hem dat hij er een stelletje had gespot in zijn woonomgeving. Ik er naar toe, het laatste stukje gegidst door de Master Himself (ook nog steeds een beetje 'snip' trouwens). Er zaten er inderdaad drie. Krukje erbij en klikken maar.
Ze waren redelijk onbevreesd. Honden en voorbijgangers werden slechts met argwaan bekeken (foto 2), maar van twee zich op het ijs begevende jongelieden moesten ze niets hebben. Ze vlogen er vandoor. En ik trouwens ook, want de kou was aardig op mijn blaas geslagen; vandaar.
Beet dus, soort 214!
- Gegevens
Ik had mijzelf een vogelvrije zondag voorgeschreven, doch was vergeten dat te communiceren met de plaatselijke vreemde vogels. Ik was koud aan mijn camera-loze wandeling begonnen of daar zat hij. Zomaar in een tegeltuintje op de Vissershavenstraat. Een Zwarte Roodstaart-mannetje, mét witte vleugelvlek. Dan maar de telefoon laten klikken. Dat wordt natuurlijk nooit een topper, maar dan heb je in elk geval een bewijsplaatje. Daarna spoorslags naar huis voor de telelens en - terwille van de snelheid - met de auto weer terug. En wat dacht je? Foetsie. Dan maar even een havenhoofdje pikken. Daar zag ik nog wel wat, maar het kwam niet voor de lens. Op de terugweg bleek de nerveuze pluizenbol tóch op de foto te willen. Gelukkig maar, mijn eerste volwassen mannetje!
- Gegevens