Kletsende vogelaars en steeds meer afhakers. Dat zag er niet goed uit daar in Ouddorp. Kennelijk was de jonge Roodpootvalk gevlogen.
En jawel, een half uurtje voordat ik arriveerde bleek het beest verjaagd te zijn door wat Torenvalkjes. Jammer maar helaas - dacht ik. Maar na een rondje rond het poldertje te hebben gereden was hij tegelijk met mij weer terug op zijn oude stek. Toen kon ik er in mijn eentje op los! De anderen waren inmiddels allemaal afgehaakt, inclusief de laatste die ik er zag en die kennelijk mijn gefluit en enthousiaste handgebaren niet begreep.
Eerst was het jong wat aan het jagen langs een wal parallel aan de weg om vervolgens weer een paar keer positie te kiezen op zijn vaste stoppelveld.
Na een tijdje kon ik daar mijn voorzichtige benaderingswijze ook nog eens geheel laten varen, want inmiddels waren er een kraanwagen met laadschep en een tractor met mestverspreider gearriveerd om op het stoppelveld de plaatselijke mesthoop te gaan uitrijden. We (er kwamen langzaam maar zeker drie eerdere afhakers terug) konden vanaf toen gewoon voor de mestkar uitlopen en klikken. Het beest zat nergens mee. Werd het toch nog een topdag, kijk maar!
Na de Toren-, de Slecht- en de Boomvalk mijn vierde valkensoort op rij. BLIJ!! (Een nieuwe soort voor mij trouwens, nr. 252.)
Ik heb op de Starrevaart mijn eerste - door Wouter van der Ham op 31 augustus j.l. ontdekte - Kleine Geelpootruiter gezien en gekiekt (soort 251). Althans dat beweren de kenners. Mijn fototoestel en ik konden er echter niet enthousiast van worden, dus het zal wel.
Beter ging het daarna met de Boomvalken in de stad. Wij zagen een prooioverdracht waarbij een volwassen en twee jonge vogels betrokken waren. Twee van de drie landden daarna in de nestboom, alwaar ik de volwassen vogel kon kieken. Kiek maar. Staat er herkenbaarder op dan die Kleine Geelpoot-rakker al zeg ik het zelf.
Ik ben even wezen kijken bij de Boomvalken. Die zijn echter gevlogen. En in het Westduinpark geen Draaihals of Goudvink en wél pa en ma Roodborsttapuit, maar niet beter dan ik al had. Geen spannend verhaaltje dus voor vandaag.
Hier kwam ik eigenlijk niet helemaal voor naar de Maasvlakte, maar zij mag toch blijven. De melding op waarneming van gisteren ging over vijf Draaihalzen, een Ortholaan en nog meer moois. Nou mooi niet dus. Dit vrouwtje Gekraagde Roodstaart was beter dan ik had, dus vooruit dan maar. Verder vrij veel Tapuiten en Fitissen, wat Kneuen, Houtduiven, heel veel meeuwen en jonge Spreeuwen, een paar Bonte Vliegenvangers, twee jonge Bruine Kiekendieven, wat Witte Kwikstaarten, een Rouwkwikstaart met jongen, een biddend Torenvalkvrouwtje en een Paapje.
En op zoek naar de Draaihalzen - de melder had ze net nog gezien - zakte ik letterlijk door de grond. Ik ging er zo'n meter in. Een konijnenhol! En mijn knie? Afwachten maar hoe dik die morgen is. Belooft weinig goeds.
Voor de foto's moet je even naar waarneming.nl.
Terwijl het andere Boomvalkjong met de andere ouder zat toe te kijken kreeg dit exemplaar een lesje 'prooioverdracht'. Of hij er iets van begreep kon ik van zo'n afstand niet goed beoordelen, maar na afloop werd er gesmikkeld, dus het zal wel.
Daar voor was ik nog even op Leyenburg wezen kijken. Ik kreeg er alleen de beide ouders voor de lens. De drie gezusters waren buitenspelen. (Zie ook waarneming.nl.)
Klik voor hun eerdere belevenissen op de menukeuze Slechtvalken-Leyenburg.
De ene Haagse Boomvalk-takkeling had moeite om zich op zijn tak staande te houden. Er stond vanmorgen namelijk een stevige windkracht 4. Heel af en toe probeerde hij wat over de tak te wandelen, maar echt charmant en fotogeniek was dat niet. Totdat....
Om 12:42 uur zag ik plots het mannetje boven de nestboom cirkelen en nam hem op de korrel. Op dat moment begon er in en rond de boom van alles te schreeuwen en te bedelen. Ik dacht dat ze hém in het vizier hadden, maar had het mis. Toen ik terugpende naar de takkeling zag ik wat de commotie had veroorzaakt. Het vrouwtje was gearriveerd en had hem een vette prooi overhandigd. Jammer. Ik had dus zowel de prooi-overdracht tussen het mannetje en het vrouwtje, als tussen het vrouwtje en de takkeling gemist. Het andere jong vloog intussen bedelroepend in het rond, maar ook die kreeg ik niet op de foto. Maar het kwam allemaal toch nog goed....
Gelukkig was de takkeling zo vriendelijk om - nadat hij een tijdje met zijn rug naar mij toe had staan te snacken - zich netje om te draaien en de rest naar binnen te werken in het zicht van mijn camera. Hij wordt - ook namens mijn trouwe en minder trouwe bezoekers - van harte bedankt!! (Zie trouwens ook het YouTube-filmpje van deze gebeurtenis!)
Na een kwartiertje schranzen ging hij met een barstens volle krop de rest van de tijd zitten uitbuiken. Toen kreeg ik ook honger en taaide af.
Tot later!