Het speet haar c.q. hem zeer dat ik gisteren voor joker was omgefietst. Als goedmakertje had de Zwarte Roodstaart vandaag wat familieleden opgetrommeld om voor mij op het voormalige Norfolkterrein te komen poseren. Het waren er alles bij elkaar een stuk of zes. Allemaal vrouwtypes. Dat kunnen dus zowel vrouwtjes zijn, als jonge mannetjes. Die zijn in dit stadium namelijk - volgens mijn boekje - nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Hier zit er een op een afgedankt hekje, hopend op een voorbijvliegend hapje. Even later heeft hij/zij beet. Eet ze! (Zie ook mijn registratie op waarneming.nl met nog twee foto's.)
Terwijl ik bovenstaand verhaaltje aan het tikken was, belde Nol. 'Een Parelduiker in de haven.' Ik dus snel derwaarts, doch bij aankomst bleek de vogel gevlogen. Gelukkig heeft Nol de foto's nog. Volgens mij trouwens een Roodkeelduiker, maar de vergroting zal het leren. Hij staat er gekleurd op.
En terwijl ik dit weer zit te tikken, mailt Nol dat het inderdaad een jonge Roodkeelduiker was. Waarvan acte.
Zo en nu even dop.
Vanochtend had ik hem gemist, de jonge Sperwergrasmus op de Maasvlakte. Ik was waarschijnlijk iets te geïmponeerd door de vele grote trucks met container-trailers die in dat gebied rondscheurden en taaide duidelijk wat te snel af. Een vogelaar - die ik na mijn lunchpauze trof bij de Nieuwe Stuifdijk - wist mij namelijk te verzekeren dat hij er écht zat en legde nog even luid en duidelijk uit waar ik het zoeken moest: achter het slingerdijkje aan de Yukonweg, in de Vlierbessen en omgeven door fotografen. En ja hoor, nu wél raak, en hoe! Een voor mij nieuwe soort trouwens (237). Het moet raar lopen als uit deze serie de 'Foto van de maand' niet komt. Hoewel, de maand is nog niet eens halverwege, dus wie weet.
(Onder Recente foto's staan er trouwens nog een paar.)
En het Krakeendje? Dat overleefde deze achtervolging door de Zeearend, kijk maar:
Toen senior daarna met lege klauwen terug kwam in de boom, kreeg hij het aan de stok met junior. Dat was zíjn plekkie, ja ..., dus wegwezen. Senior kon mooi vertrekken en ging diep beledigd een takje lager zitten om even later weer verder te gaan met jagen. Hoe het afliep vertelt het verhaal niet, want ook voor ons was het al lang tijd om op jacht te gaan naar voedsel.
Dit schouwspel vormde de afsluiting van ons - mijn zus en ik - dagje Brabantse Biesbosch, waarbij wij 'dé drie' wilden scoren. En het lukte. Behalve deze Zeearenden, kwamen ook de juveniele Kwak en de Visarend op de kiek te staan. Niet bepaald 'Birdpix-waardig', maar leuk genoeg, te meer daar ik - naast een Zeearend - ook nog nooit een Kwak had gefotografeerd. Twee (nieuwe) vliegers in één klap dus.
Bij de Kogjespolder was ik vanmorgen getuige van een geslaagde prooi-overdracht*. Daarvan is bovenstaande diapresentatie. Van de inhaalmanoeuvre van het schreeuwende vrouwtje (foto 1), via haar acrobatische vangst (foto 2 en 3) en haar bedank-schreeuw (foto 4), tot vlak voor haar landing met prooi terug bij het nest (foto 5). Een prachtige act! Daar dus kennelijk nog geen vliegvlugge jongen, maar dat zal niet lang meer duren.
Het was trouwens helemaal een "Bruine Kiekendief-day" vandaag op de Kaag. Toen ik de haven uitdraaide, zag ik al een jagende vogel boven de polder. Hij was sneller bij zijn nest dan ik, want ik was de Sassenheimervaart nog niet uit of ik zag en hoorde al jongen tekeer gaan als reactie op die voedselvlucht. Toen ik ze om de hoek beter in beeld kreeg zaten ze gedrieën in een dode boom net te doen of er niets aan de hand was. De huichelaars. Drie vliegvlugge jongen dus in de Hellegatspolder.
In de Tuinderpolder was aanvankelijk alleen het vrouwtje aan het jagen en verder nog niets, maar toen ik daar wat later nog een keer ging kijken kwamen zowel het mannetje als ook twee vliegvlugge jongen in beeld. Daar dus ook een geslaagd nest met minstens twee jongen.
Op de Lakerpolder waren wel een mannetje en een vrouwtje aan het jagen, maar of dat het plaatselijke stel was of een van de andere drie is mij niet helder geworden. Daar dus geen bewijzen van een nest, laat staan van een geslaagd nest. Ook mijn wandeling over het eiland bracht geen uitsluitsel.
Op de Zwanburgerpolder was helemaal geen activiteit. Dat is bijna zeker niets geworden.
Al met al een geslaagd weerzien na bijna een maand niet op de Kaag geweest te zijn i.v.m. het pieteweer. Smaakt naar meer!
*) Om tijdens het jagen geen tijd te verliezen, geeft het mannetje een schreeuw als hij met prooi het nest nadert. Het vrouwtje vliegt dan op om de prooi in de lucht in ontvangst te nemen, zodat het mannetje direct weer door kan. Dat in ontvangst nemen kan op verschillende manieren, zoals hier, waarbij het mannetje de prooi op commando laat vallen en het vrouwtje die vangt. Ze kan hem ook - ondersteboven vliegend - met haar klauwen uit zijn klauwen graaien. Ik heb ook gezien dat ze zij-aan-zij gaan vliegen en zij het zijwaarts uit zijn klauwen overpakt. De laatste methodes die ik heb gespot zijn dat hij de prooi gewoon boven het nest dropt en zij die van de grond moet rapen of dat hij de prooi zelf tot in het nest brengt omdat het vrouwtje niet reageert of zelf aan het jagen is.
Wat is de natuur toch mooi!
Deze week zag ik in het Westduinpark een paartje Gekraagde Roodstaart druk doende met voedselvluchten. Vandaag hoopte ik hen te kunnen fotograferen. Helaas, geen spoor. Kennelijk niet de juiste tijd van de dag.
Wat ik daar in de buurt wél zag was en groep Staartmezen en deze Goudvink. Die laatste erg ver weg, maar het bewijs is bij dezen geleverd. Op waarneming.nl zie je zijn locatie.
Verder trof ik in het radioduin nog twee van de vijf Torenvalken, lieten de Ransuilen bij lijn 12 zich niet zien, ontdekte ik in een gat in de muur van De Pijp een nest van een Witte Kwikstaart en kwam aldaar de Zwartkopmeeuw nog even een fly-by verzorgen.
Al met al een gevarieerd aanbod zonder enig fotografisch hoogstandje als resultaat. Volgende keer beter (hoop ik).
Je gaat dit verhaal niet geloven, maar ik vertel het toch maar (en Fred is mijn getuige).
Toen het weer wat opknapte vanmiddag, besloot ik nog een rondje haven te doen. Op het Noordelijk Havenhoofd trof ik Fred en zijn collega Aad. Ik zei gekscherend dat ik voor hen - om het geheel wat aan te kleden - even de plaatselijke Zeehond en een Zwartkopmeeuw zou laten opdraven. De Zeehond kwam niet, maar wat dacht je wat? Op de terugweg stond op het parkeerterrein naast het havenhoofd wél deze volwassen Zwartkopmeeuw ons op te wachten. Hij kwam direct naar mij toe rennen toen hij me zag, kijk maar, écht gebeurd! (Ik heb duidelijk meer invloed op vogels dan op Zeehonden.) De vogel was nog niet zo gek dat hij - zoals de andere meeuwen - de patat uit mijn hand kwam eten, maar veel scheelde het niet. Hij had waarschijnlijk - net als zijn geringde collega - liever kibbelingen, maar die waren helaas niet voorhanden.
Werd het dus toch nog een leuke fotoshoot voor Fred - die trouwens de twee foto's bij dit verhaaltje schoot - met dank aan de mannekes die de vogels (en later mij ook) van patat voorzagen.
(Er staan nog een paar eigen foto's onder Recente foto's en op waarneming.nl.)