Ik was er tijden niet geweest, in het hutje in het Prielenbos. Ik hoopte een beetje op een IJsvogel, een Koekoeksjong of een juveniele Sperwer. Edoch, het werden twee Dodaarsjes, wat Meerkoeten en Waterhoentjes, een enkele Kleine Karekiet en - als speciale show - een achtervolging van een Witgatje door een Sperwerman (volgens - een andere - Arno tenminste). Hij ontkwam!
Omdat de foto van deze jonge Dodaars niet beter werd dan ik al had, komt hij niet verder dan waarneming.nl. Ook een eervolle plek, toch?
En oh ja, er zat ook nog een kikker op een stokje. Dan ook die maar op waarneming.nl om ruzie te voorkomen.
Mijn fotoloze week was nauwelijks om of ik moest weer aan de bak. Jan had een tip over Ransuilen in Rijswijk. Overdag was ik al op verkenning geweest, doch nog niets kunnen ontdekken. Ook 's avonds leek het op een mislukking uit te draaien, totdat wij - Jan was inmiddels ook ten tonele verschenen - iets hoorden contactpiepen vlak naast de auto. Hij ontdekte hem (of haar). Een van de ouders ontwakend in het laagstaande zonnetje. Van de uilskuikens geen spoor, totdat de oudervogel naar de overkant van de weg vloog. Vanaf die stek hoorde ik ze wél. Op het geluid afgaand: drie. Wij vonden er twee, knus op een bankje. Die andere piepte ook, maar wilde niet op de foto. De rest staat onder de menukeuze Recente foto's.
Een mooie start dus van het programma 'na de pauze'.
Een mijlpaal! Soort 250! De Snor. Volgens Fred viel hij - door zijn zeer herkenbare rateltje - in de categorie 'gemakkelijk', maar toch. Hij zat inderdaad op de locatie die hij mij had uitgeduid. Vlak over het bruggetje direct links in het riet. Ik was mijn auto nog niet uit, of ik hoorde hem al. Prima service daar.
Ik heb er ook een YouTube-filmpje van gemaakt waarop - tussen het giga windgeruis door - de zang te horen is.
Bij leven en welzijn ga ik misschien nog eens terug met windstil weer.
En Fred: wederom bedankt voor de tip.
Deze jonge Zwarte Roodstaart vond het prima dat ik hem fotografeerde, zolang ik maar achter het hek bleef. Vandaar die spijlen links en rechts.
Ik hoor ze al zolang ik op het Norfolkterrein kom om de Torenvalkbelevenissen vast te leggen. Bij het ontbreken van die Torenvalken heb ik deze dan toch ook maar even gekiekt. Geen wereldprent, maar leuk ter afwisseling toch?
De jonge Torenvalkjes hadden duidelijk moeite met de hitte. Het is ook een rare abrupte overgang. Van de week nog herfst, vandaag tropisch. Ze zaten met open snavel wat voor zich uit te hijgen. Maar voor de rest lijkt daar alles goed te gaan.
(Zie de menukeuze Torenvalken Duindorp voor alle berichtgeving over dit stel.)
Toen ik daar trouwens vanmorgen stond te posten kwam deze Kneu-man even poolshoogte nemen. Of hij ook even op de foto mocht? Jazeker, bij dezen.
En tot slot, op zoek naar de Wielewaal in het Bieslandse Bos trof ik een bezet Buizerdnest met minstens twee jongen. Het bewijsplaatje zie je hier.
Een Witvleugelstern? Nooit van gehoord! Nou hij vliegt al een paar dagen boven de Starrevaart, dus ik mocht hem niet missen. Het scherp krijgen van deze neuroot was een hele klus, maar bij drie prentjes lukte dat redelijk. Kijk maar naar de diashow. Het was voor mij een nieuwe soort (249).
De vogel die dit verhaaltje siert is echter geen Witvleugelstern, maar een doodgewone - nou ja, doodgewoon? - jonge IJsvogel. Hij zat aan het plasje bij het parkeerterreintje van de Starrevaart en werd zo af en toe gevoerd. Leuk om te zien en ook mijn eerste juveniel.
Minder leuk was het dat tijdens die sessie mijn statief omwoei. Hopelijk zonder gevolgen, maar ik schrok mij - nog net niet gelukkig - dood! Had ik toch liever géén juveniele IJsvogel gehad. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer.