Sprinkhaanzanger
Sprinkhaanzanger
Grasmus
De Sprinkhaanzanger had het constant aan de stok met de Grasmus. Als hij begon te zingen, vloog de Grasmus hem bijna aan. Waarom was mij niet helder. Stond het geluid hem niet aan, of was het een territoriumgeschil. Ik denk het laatste. Soms trok hij er zich niets van aan en bleef hij zitten ratelen waar hij zat. Beter maar, want op twee van zulke momenten wist ik hem te kieken, zoals je ziet.
Voor wie vertoont de Steppekiekendief in Waddinxveen zijn kunsten? Niemand heeft er een vrouwtje gespot, maar hij slooft zich uit alsof er meerdere zitten die nog moeten kiezen. Er waren verhalen dat hij zijn oog had laten vallen op een mannetje Bruine Kiekendief (foto 2.). Ik vond het wel best, want het was prachtig om te zien hoe hij heel hoog opschroefde, om zich dan weer in op en neer gaande duikenvluchten - al schreeuwend - te laten zakken.
Het fotograferen van al dat moois was lastig. Wisselend licht, ver weg, snelle bewegingen en een trillende lucht. Klik maar op de knop en oordeel zelf. Ik was er in elk geval toch wel blij mee....
Wederom geen Torenvalken in het zenderduin en wel weer de Kneu en de Roodborsttapuit. 't Wordt eentonig.
Ik kwam langs een uitgebloeid bollenveld en zag daar wat Gele Kwikstaarten rondscharrelen. Die eerst dus maar even.
Daarna voer ik langs het nest waarvan ik, gezien de omvang, tot nu toe had aangenomen dat het een Havikshorst was. Er zat een vogel op en er zat er een naast. Die laatste vloog als eerste op en leek verdacht veel op een ....... Buizerd? Is mijn Havik dan toch gewoon een Buizerd?
Wie het weet mag het zeggen!
In het bos ontmoette ik eerst drie Goudvinken. Twee mannetjes en één vrouwtje. Soort één dus. Daarna kwamen de Bosuilen in beeld. Twee jongen en één ouder. Dat maakt twee (qua soorten dus).
In het duin zocht ik eigenlijk naar de Torenvalken, maar die lijken vertrokken te zijn. Met dank aan de Haagse Vogelbescherming dus. Ik kiekte er wél de Kneu en de Kleine Burgemeester. Toch nog iets....