De Sperwer is niet bepaald kieskeurig waar het de keuze van zijn leefgebied betreft. Of het nu een uitgestrekt bos is of een klein stadsparkje, overal waar groepjes bomen staan en voldoende voedsel voorhanden is, voelt hij zich thuis.
Nadat het territorium eenmaal bepaald is en het een goede keuze blijkt te zijn geweest, blijft met name het mannetje het ook ’s winters verdedigen.

De onderlinge afstand tussen twee nesten kan - afhankelijk van de voedselsituatie - uiterst beperkt zijn. Het komt zelfs voor dat er maar iets meer dan 119 meter tussen zit (Leiden 2022), maar gebruikelijker is een afstand van zo’n 500 meter tot 3 kilometer, met een gemiddelde van 1 kilometer.

Het is vaak de Sperwerman die bijna ieder jaar het fundament legt voor een nieuw nest in de buurt van het oude. Daarmee kan hij soms al in februari beginnen. En het is daarna meestal het vrouwtje dat de afbouw verzorgt. Soms ook wordt een van de eerder gebruikte nesten wat gerenoveerd en weer in gebruik genomen.

De plek van het nest varieert van hoog in de boom, dicht tegen de stam tot op een meter of twee/drie boven de grond in struiken of lage boompjes.
De basis voor het nest wordt opgebouwd met twijgen en takjes. De kom wordt daarna door het vrouwtje opgevuld met zaken als schors, groene bladeren, haar en mos. De randen blijven in het begin van het broedproces vaak doorzichtig. Dat geeft het geheel een wat iele indruk. In de loop van de tijd wordt er meer materiaal aangesleept, waardoor met name de randen van het nest wat meer volume krijgen.