Het stormvogelachtige beestje was te ver weg voor de kiek. Even later kwam er echter een jager-achtige opdoemen die ik wél kon hebben. Ook nog niet écht dichtbij, maar gelukkig was vanaf de Pretpier goed te zien hoe hij zich op het strand ging staan te poetsen. Ik dacht: 'olieslachtoffer', maar wist het niet zeker. Ook Martin kon er met zijn telescoop geen chocola van maken; niet van de olie en niet van de soort. Toen maar richting strand gelopen in de hoop dat hij op mij wilde blijven wachten. Dat deed'ie. Bedankt!
Volgens de inmiddels door Martin geraadpleegde kenners is het op zeker een jonge (zeldzame) Kleinste Jager. Klik hier voor hun onderbouwing.