Hij kon er vanochtend niet over uit, deze Huiskraai. Hij kwam naast mijn auto staan en begon een potje te schelden. En terecht. Hij en zijn soortgenoten mogen namelijk tóch worden weggevangen. Dat oordeelde de Raad van State op 18 december j.l. Daarmee komt een einde aan deze langslepende kwestie. Duke Faunabeheer kan wat de rechter betreft dus aan de slag. Zie hier de uitspraak en de reactie daarop op de site van de Faunabescherming.

 Waarschijnlijk dus een van de laatste foto's van deze 'exoot'!

Een jonge Jan-van-Gent had een wat overdreven belangstelling voor de twee Eiders in de Buitenhaven. En de Eiders? Die waren bepaald niet gediend van zijn avances en doken schielijk weg als hij te dichtbij kwam. Kennelijk was het hem te doen om de lekkere hapjes die zij voortdurend boven water haalden en niet om de gezelligheid. Hij herhaalde zijn manoeuvre in mijn bijzijn drie keer en één keer dook hij er zelfs achteraan.

Een voor mij unieke confrontatie in elk geval en dat zo dicht bij huis. Kijk en geniet! En volgende keer graag wat dichterbij, zodat ik het kan filmen.

De Gewone Zeehond lag lekker uit te buiken op het strandje voor de oude kop van het Zuidelijk havenhoofd.

De Bruinvis aan de andere kant was behoorlijk dood. Een feestmaal voor de Grote Mantelmeeuw.

Zwarte Roodstaart

Dit vrouwtype Zwarte Roodstaart zat bij het kunstduintje aan de Houtrustweg. Zie ook waarneming.nl.

Ik ging dus 'even' de Grote Piepers doen op het kunstmatige duintje bij het Zuidelijk Havenhoofd. En natuurlijk ging dat vreselijk mis, want die beesten waren zondag voor het laatst gezien, dus waarom zou ík ze dan nu nog vinden? Niet dus.

Piet vond ik wél. Op zijn krukje. Ook in afwachting van die Grote Piepers, maar tot dan toe niets anders gefotografeerd hebbend dan pa en ma Zwarte Roodstaart.

Als halve pleister op de wonde kreeg ik alleen het vrouwtje Zwarte Roodstaart redelijk op de kiek, ondanks het sombere weer. Kiek maar.

 

Daarna nog even afgereisd naar Leyenburg om te zien hoe het met de Slechtvalken stond. Nou, ze waren allebei thuis. Aanvankelijk duttend op de zusterflat, maar daarna afvliegend naar hun stekkie op het hoofdgebouw. Die leven dus nog! Gelukkig maar en het wordt tijd dat de gemeente wat van zich laat horen, want die schreven mij op 27 november j.l. dat ze 'binnenkort' contact met mij zouden opnemen. Benieuwd hoe 'binnenkort' zo'n ambtelijk 'binnenkort' dan wel is.

 

Hij was nog niet gezien toen ik vanmorgen het havenhoofd op kwam, De Kleine. Gekscherend zei ik tegen Josephine en Gosse dat ik hem wel even zou aanwijzen. En wat dacht je wat? Hij zat er inderdaad. Op dezelfde plek als gisteren. Iedereen - behalve de fotograaf die te vroeg afnokte en zij die te laat kwamen - blij!