Vandaag wilde de Roodhalsfuut wederom niet op de foto. Hij stuurde telkens zijn stand-in langs, de Kuifduiker, maar die had ik al.
Deze Tjiftjaf vond dat allemaal wat sneu voor mij en liet zich daarom wél netjes kieken. Nick, Rob en André brachten hem via mijn Facebook-pagina op naam. Dank aan de tjif en aan hen.
Drie duikers op een rij, en welke hoort er niet bij? Nou, dat is de laatste, de 'gewone' Fuut. Ik ging vanmorgen namelijk richting Vlietlanden/Meeslouwerplas speciaal voor de Roodhalsfuut, maar die leek gevlogen. Als eerste reserve mocht toen, aan het einde van rit, de 'gewone'. Maar daar gaan we geen gewoonte van maken!
Bij de eerste prent, die van de Kuifduiker, had ik zoiets van: hij is wél ver weg, maar toch leuk als vervolg op het exemplaar dat ik van de week in de Scheveningse Haven kiekte.
En zoiets gold ook voor de Brilduiker. Gisteren kiekte ik een vrouwtje in de voorhaven en vandaag dus dan ook maar dit mannetje dat voor de Kniphut zwom. Blijft mooi in de familie....of zo....
Zwom er toch alweer een vreemd eendje in de haven. Na de Zwarte Zee-eend, de Kuifaalscholver, de Middelste Zaagbek, de Kuifduiker en de Zeekoet, was het vandaag een vrouwtje Brilduiker. Nog zo schuw als de pest, maar als ze even wil blijven hangen, dan komt ze er een dezer dagen vast nog wel een keertje beter op te staan. Geduld is een schone zaak!
Het Torenvalkvrouwtje stond zich - lekker in het zonnetje - wat te poetsen in de nestkast. Op een gegeven moment hoorde ik wat vreemde geluidjes. Het leek op bedelroepen, maar ik zag niet dat het vrouwtje dat deed. Vreemd. Even later vluchtte ze voor een naderende politie-auto. Kennelijk iets te verbergen?
Kort daarop kwam het mannetje aanvliegen. Die dook plat de kast in en ging daar wat onduidelijk voor zich uit zitten roepen. Vrij snel daarna vertrok hij weer om te gaan jagen.
Was ik er nu getuige van dat het vrouwtje het mannetje riep om haar eerste ei te komen bewonderen of loop ik dan weer té enthousiast van stapel? De tijd zal het leren!
Ook bij mijn tweede waarneming was ik de draad wat kwijt. Er waggelde een Zeekoet het strandje voor de kop van oude Zuidelijk Havenhoofd op. Vervolgens begon die wat onduidelijk te doen. Eerst voor dood liggen om vervolgens te herrijzen en redelijk kwiek te gaan staan fladderen. Niet helemaal fris zo te zien, dat niet, maar ook geen duidelijk olieslachtoffer. Moe? Een maag vol plastic? Een graatje in zijn keel, gezien zijn halsstrekken? Of gewoon lekker lui de badgast uithangen? Wie zal het zeggen....
(Klik voor meer foto's even op de Flickr-button.)
Van een afstandje leek dit wel de Kuifduiker. Edoch mis evenwel. Het bleek de 'gewone' Fuut in winterkleed. Verwarrend, want de meeste van zijn collega's waren al bijna uitgeruid naar zomerkleed. Gelukkig had hij die lange roze snavel, anders zou hij zomaar verkeerd in de boeken kunnen verdwijnen. Als je hem trouwens zou kruisen met een Dodaars - bedacht ik mij - krijg je waarschijnlijk wél een Kuifduiker-achtige. Kijk maar naar deze foto van een van de Scheveningse Dodaarsjes (die trouwens wel al bijna volledig in zomerkleed is).
En ter afsluiting van de vergeefse speurtocht naar de Kuifduiker, kwam de Grote Burgemeester nog even in beeld. Gisteren gemist, vandaag gekiekt. Kijk maar:
Eind goed, al goed....
Ingrid wilde de Kuifduiker graag met eigen ogen aanschouwen en als het effe kon op de kiek krijgen. Vandaar de excursie van vandaag. Ook Piet sloot zich daar ter plekke bij aan. En het onderwerp? Dat zat er. Vlak onder de botenkraan op de voormalige helling. Met prachtige regendruppels op zijn verenpak.
Kort nadat hij - toen hij achter een Fuut aan zwom - buiten beeld was geraakt, wist de familie Kolber te melden dat hij richting Zwaaikom was gezwommen. Daar troffen wij hem even later inderdaad. Vlak bij de Aalscholversteiger lag hij te dutten, omringd door een stuk of acht Futen. Die vormden zijn lijfwacht, leek wel.
Kijken of hij wil blijven tot een zonnigere dag. Dan kunnen wij hem nóg mooier platen. Hopen maar.....