Ik besloot om toch maar uit te varen. De Torenvalken uit de Hellegatspolder maakten zich namelijk zo druk om het plaatselijke Bruine Kiekendiefkoppel en de familie Buizerd, dat ik daar het mijne van wilde weten.
Toen ik eenmaal de haven uit voer, zaten de Torenvalken mij aan weerskanten van de Sassenheimervaart op te wachten. Ma op een vlaggenmast in de Hellegatspolder en pa in een boom in de Kooipolder. Eenmaal voorbij, dook pa op een muisje en vertrokken zij beide naar hun nest op de haven voor de prooioverdracht. Zij hadden er kennelijk alle vertrouwen in dat ik de zaak wel even zou regelen.
Vlak voor hun neus waren de Bruine Kiekendieven inderdaad meer dan behoorlijk bezig. Een prachtig schouwspel trouwens, hun baltsritueel. Tikkertje, synchroonvliegen, stunten en schreeuwen alsof het een lieve lust was.
Dat trok ook andere roofpieten. De Buizerds kregen er zelfs zelf zin van, evenals ma Sperwer. Haar veren gingen er van rechtop staan.
En de Slechtvalk? Die kwam alleen maar even kijken wat dat allemaal te betekenen had.
Dat, beste Slechtvalk, dat zijn nou de roofvogelhormonen die opspelen! Leuk toch?
De Grutto's hadden het druk met het elkaar het hof maken. Een hoop gefladder en luid geschreeuw. Het mooie daarbij is dat ze dan meer aandacht voor elkaar hebben, dan voor mij en mijn boot.
Druk waren ook de Bruine Kiekendieven. Op de Kogjespolder was het nog geen uitgemaakte zaak wie er waar met welk vrouwtje ging zitten. Drie mannetjes maakten daar één vrouwtje het hof. Zij mocht kiezen. Dat had het vrouwtje achter bij mijn jachthaven al gedaan. Haar mannetje was druk met het bouwen van een nest en zij kwam dat af en toe voorzien van haar kritische kanttekeningen. Dat komt daar dus best wel goed. Alleen zijn onze Torenvalken er niet zo blij mee. Die sloegen telkens alarm als het stel hen te na kwam. Het vrouwtje kwam zelfs bij mij haar beklag doen. Nou, zoek dat maar lekker zelf uit; ik ga mooi geen partij kiezen in dezen. Ik kijk wel uit....
Normaal stuurt hij de "Kuif"duiker, maar dit keer was het de "IJs"duiker. Een Paasgrapje zeker van die vermaledijde Roodhalsfuut. Hij heeft duidelijk niet het lef om zelf een keer voor de lens op te duiken. Held!
Had ik gisteren al twee paringen, vandaag waren het er bijna drie. Dat zat zo.
Op zoek naar Bosuiltakkelingen, kwamen Jan en ik vanochtend eerst een parend koppel Buizerds op het spoor. Daarna kwam er een Sperwerman aan vliegen. Die landde wat ons betreft echter aan de verkeerde kant van een boom. Maar aan het geflapper te oordelen, zagen wij de uitstekende vleugeldelen van wéér een paring. Niet vol in beeld dus, maar toch. Bij nadere beschouwing zat daar inderdaad ook een vrouwtje. Dat kon dus niet missen. Even later lieten zij ons nog even zien waar zij hun nest aan het bouwen waren. Goeie tip! Dank.
De Torenvalk tot slot, was duidelijk net aan haar trekken gekomen. Zij stond op haar vaste paringsplek nog wat na te genieten. Als ik iets vroeger was opgestaan had dat dus nummer drie kunnen zijn.
Love is in the Air!
Mazzel voor Ingrid (en voor Frans en zijn fietsmaatje) dat het Steenuiltje thuis was. Eerst stond hij op de deur aan de zonkant, maar om overbelichte foto's te voorkomen, ging hij ook even hier zitten. Dat was voor mij prima! Goed meegedacht! Nu nog even afwachten wat Ingrid er van gebakken heeft.
Het IJsvogelmannetje bij het Meeslouwerpoeltje maakte mijn dag nog een heel klein beetje goed.
Die begon met een fikse file op weg naar Hilversum, gevolgd door een duister piepje in mijn bandenspanningscontrolesysteem (3x de woordwaarde). Daarna geen enkel teken van leven van de Zwarte Spechten en een Havikvrouwtje mét prooi dat niet op de foto wilde. Toen nog even geen Roodhalsfuut en tenslotte dus wél deze blauwe flits. Híj wordt vandaag als enige een beetje bedankt, hoewel ook hij wat mij betreft even langer had mogen blijven zitten.
Liggen zo uw problemen?