Het Segbroekse Boomvalk-mannetje is onthoofd!
Marius van der Flier zag vanochtend rond 10:00 uur een staart uitsteken uit het Segbroekse Boomvalkennest. Het vrouwtje zat kennelijk vast te broeden.
Tumult van Eksters bracht hem bij de slaapboom even verderop aan het Dr. Bastingpad, alwaar hij het kadaver van een onthoofde Boomvalk op het pad aantrof. Waarschijnlijk dus het mannetje. Die moet dan kort daarvoor gesneuveld zijn, want Jan (met de Pet) was er rond 08:00 uur en toen zaten beide Boomvalken nog in de nestboom.
Ik zette vanochtend speciaal voor de IJsvogels en de jonge Haviken koers naar 't Joppe. Het werd een succes!
De echte verrassing was deze Boomvalk. Ik zag hem daar nog niet eerder en uit het feit dat hij er behoorlijk lang bleef zitten, zou je kunnen concluderen dat dat zijn/haar territorium is. Zou leuk zijn!
En als toegift kwam ook de Koekoek nog even koekeloeren.
Een mooi dagje. Zo lust ik er nog wel een paar!
Nadat ik vanmiddag uitgevogeld was, reed ik nog even naar het Zuidelijk Havenhoofd. Beter maar, want daar kwam net de SERAYA naar buiten, terug naar het Triton Knoll-veld. Ik wist trouwens niet dat ze binnen lag, maar dat is een ander verhaal. Ik had alleen mijn vaste 300 mm telelens en mijn telefoon bij me, dus daar moest ik het mee doen. De SERAYA mislukte in eerste instantie, omdat ik met mijn telefoon te gehaast te werk ging, waardoor hij weigerde. Gr..... Toen zij ver genoeg op zee was kon ik mijn telelens inzetten.
En toen ontdekte ik ook dat de ALP CENTRE in beweging was gekomen. Die had kennelijk liggen wachten tot het plekje van de SERAYA vrij kwam, want zij kwam de lichtenlijn indraaien. Bingo. Ik klikte er aardig op los nu ik wist wat ik met mijn telefoon in eerste instantie mis deed. Hopelijk kan ik nog een keer in de herkansing met mijn Sony, want die is gespecialiseerd in sleepboten...
En ik ben dubbel blij met haar foto's, want hierop wachtte de afronding van mijn in aanbouw zijnde Sleepbootdossier van de ALP CENTRE. Dat is nu af dus. Klik hier maar als je het wilt lezen!
De vijf jonge Torenvalken waren, behalve erg lui door de warmte, ook af en toe zelf aan het vliegen vangen. Dat zette echter geen zoden aan de dijk.
Gelukkig voerden pa en ma regelmatig prooi aan. Zo regelmatig kennelijk dat er niet echt meer om werd gevochten.
Dat was anders bij deze jonge Braamsluiper. Die bleef honger houden.
Op 10 juni 2020 fotografeerde ik haar voor het eerst, de CHRISTOS XXIII. Ik was benieuwd naar haar levensloop en zocht die na. Dat resulteerde in haar eigen Sleepbootdossier. Klik hier als je het wilt lezen.