Wie het niet gelooft moet maar op mijn computer komen kijken. Vanaf 1 mei staat de Koekoek op de elektronische agenda. En laat dit nou uitgerekend op de eerst meidag de eerste vogel zijn die ik hoorde toen ik bij de Zevenhuizerplas uit mijn auto stapte. Bovendien was hij zo vriendelijk om zo af en toe neer te dalen tot op fotografeerbaar niveau. Wat wil een mens nog meer? Nou dat kan ik je gauw vertellen: ik wilde dat ik mijn kanon bij me had gehad, want dan waren het een toppertjes geworden. Nu blijft het bij 'veel beter dan ik had'. In het Vogelalbum staat er nog een trouwens.
Aan het einde van mijn latijn ging het mannetje mij nog een beetje zieken door twee keer op zo'n drie meter langs te vliegen. Een keer zat er helaas een boompje tussen waarin hij eigenlijk wilde landen tot hij mij zag. De tweede keer verraste hij me zo dat ik van schrik vergat af te drukken. Van die dingen ja! Bovendien werd ik ook nog eens 'vreselijk' afgeleid door een Rietzanger die mij maar probeerde weg te lokken van mijn stekkie en door een paartje Blauwborst dat op het pad waarop ik stond ging foerageren.
Moe haalde het Vogelalbum. Pa en de Rietzanger konden de toets der kritiek niet doorstaan. Het was ook meer dan mooi geweest!
Ja, Bruine Kiekendieven zijn schadelijk. Zeker voor mijn boot.
Tijdens een fotoshoot met twee mannetjes boven de Kogejespolder, liep ik met een donderend geraas vast op een zinker. Dat is een buis die over de bodem van een water behoort te lopen, maar in mijn geval net iets teveel dreef. Een semi-drijver als het ware. Hij kwam klem te zitten tussen schroef en roer. Beroerd dus! Eger met zijn 'Free Willy' (voor deze ene keer omgedoopt tot 'Free Wimmy') moest eraan te pas komen om de Wittekop te bevrijden. Het leverde in elk geval onbalans in de schroefas op en dat wordt knap dokken. En daarom zijn Bruine Kiekendieven dus schadelijk! Pas er voor op! Hoe schadelijk zal morgen blijken als Wittekop in de kraan hangt. 't Zal mij benieuwen.
Behalve die twee mannetjes zaten er niet zoveel soortgenoten op de plas. Ik zag welgeteld één prooi-overdracht, maar dat was het dan ook.
Op 't Joppe tenslotte bleek het vrouwtje Sperwer nu toch wel vast op het nest te zitten. Dat lijkt dus verdacht veel op broeden. We houden het in de peiling!
Had ik mijn camera maar bij me gehad. Dan had ik mooi twee nieuwe soorten aan mijn Vogelalbum kunnen toevoegen. Maar ik had besloten dat hij te zwaar was voor op de fiets door de duinen naar 's-Gravenzande. Jammer dan, en wel daarom:
Bij De Banken wees een plaatselijke vogelaar mij op een Beflijster. Die had ik nog nooit van mijn leven gezien, laat staan gefotografeerd. Tref en pech tegelijk dus. Vlak daarna zag ik óók nog de Engelse Kwikstaart waar Nelis mij op had geattendeerd. En ook die komt dus niet verder dan mijn registraties op waarneming.nl. Liggen zo uw problemen?
Dit verhaaltje wordt dan maar opgevrolijkt door een archieffoto van een Roodborsttapuit, want ook die zag ik een paar keer onderweg. En die had ik dus wél al meer dan eens gekiekt.
Lekker bezig!
Ze huppelden er inderdaad vrolijk rond. Precies zoals Nelis mij gisteren had verteld. De eerste Kwikstaart die ik zag toen ik mijn auto bij De Banken in 's-Gravenzande had geparkeerd was er een, zo'n Rouwkwikstaart. Veel zwarter op de rug dan de Witte en een minder scherp afgetekende zwarte bef/borst. Jammer dat ik mijn kanon niet bij me had, want voor een mooie foto zat hij toch duidelijk te ver weg. Nu rest alleen dit bewijsplaatje, maar voor mijn eerste Rouwkwikstaart ben ik daar vooralsnog tevreden mee.
De foto's van de Gele Kwikstaarten, de vele Graspiepers, de Kneuen en de enkele Wintertaling kwamen niet door de ballotage. Binnenkort dus toch maar een keertje terug mét 500mm.
Een complete luchtacrobatiek-voorstelling. Daar werd ik op getrakteerd toen ik vanochtend de haven in Sassenheim uitvoer.
Vlak voor de ingang van de Sassenheimervaart waren twee Bruine Kiekendieven in de lucht aan het stoeien. De eerste twee dit jaar voor mij. De rest van de ochtend stond in het teken van de Bruine Kiekendief. Overal waar ik voer vlogen zij ook. Het zullen wel vaak dezelfde beesten zijn geweest, maar toch. Ik zag er op een zeker moment vier tegelijk, dus vier zaten er in elk geval, maar in mijn gevoel waren het er meer. Ze waren zo te zien terrein aan het verkennen en andere vogels aan het pesten. Zonder duidelijke reden scheerden zij vlak over allerhande kleine vogeltjes en ganzen, die dan alle kanten op vlogen. Er werd er niet één gepakt. Play-time!
Van dat verkennen zullen ze trouwens niet echt vrolijk geworden zijn. Vrijwel alle nestplekken van vorig jaar zijn én plat gemaaid, én ontdaan van alles wat kon dienen als uitkijkpost. Kennelijk is er een Kiekendief-hater aan het werk gezet.
's Middags trof ik op Koudenhoorn mijn Sperwer weer aan het werk. Met een bloedvaart zigzagde hij tussen de bomen door, op zoek naar geschikt nestmateriaal. Hij trok zich van mij hoegenaamd niets aan. Maar toen hij mij na een tijdje een beetje indringend ging zitten aanstaren, ben ik toch maar doorgelopen. Hij zijn zin.
Om de hoek zag ik een vogel die ik niet direct kon thuisbrengen en achteraf een vrouwtje Keep bleek te zijn. Zie het Vogelalbum.
Wat een prachtige dag!