Hoe het 'Punker' is vergaan na het vertrek van de brandweer en zo, werd mij vanochtend helaas niet geopenbaard. Ik kon niet eens zien of hij nog in het nest zat of niet. Hij houdt het spannend!
Een van zijn nestgenoten kwam wel even poseren. Dan die maar op de kiek.
(Dicky in het bakkie.)
Hij zou toch nergens in verstrikt zijn geraakt of spreidpoten hebben? De spotters van de Boomvalken in Mariahoeve begonnen zich met de dag ongeruster te maken over het 'nestdotje'.
Dat loopt namelijk al weken achter op zijn twee al lang vliegende nestgenoten en lijkt om een of andere reden het nest niet uit te kunnen. Bij nadere inspectie vandaag leek het beestje echter aan niets anders te lijden dan aan zijn 'nestdotjes-schap'. En dat kan best zwaar zijn.
Die conclusie trok Dicky, van de door mij ingeschakelde Dierenambulance Den Haag en Omstreken, nadat zij in het bakje van de hoogwerker van de brandweerkazerne Leidschendam-Voorburg, poolshoogte was wezen nemen. Ze had hoogst-persoonlijk gezien hoe het Boomvalk-jong netjes een rondje door het nest wandelde alsof het wilde aantonen dat hij niets aan zijn poten mankeerde. Ook overigens vond zij het beestje er kerngezond uitzien. Loos alarm dus. Gelukkig maar!
Met dank aan de Dierenambulance en dan met name aan Martie van de centrale en aan Hugo en Dicky, de bemensing van het Dierenambulancevoertuig. Ook dank aan de bemanning van de hoogwerker van de brandweer voor hun actie. Hulde!
De eerste Goudplevieren zijn weer terug in de Floris Schouten Vrouwenpolder Zuid in Sassenheim.
Ik had nog geen eerdere waarnemingen gezien, dus beschouw ik mijzelf dan maar even als eerste melder van dit seizoen op die stek. Goud! Ik telde er zo'n vijfenzeventig. Ze zijn trouwens vroeg dit jaar. Vorig jaar kwamen ze op 6 september aan en zag ik ze twee dagen later (en tien graden koeler).
De foto's werden 'uie'. Teveel hittetrilling. Binnenkort - als het wat is bekoeld allemaal - nog maar eens proberen.
Er rustte geen zegen op mijn dagtochtje naar de Maasvlakte voor een sleepboot en een vogel.
Het begon al op de Raamweg. Die was ter hoogte van de Carel van Bylandtlaan afgesloten in verband met een ongeval. Dat was de eerste langdurige hindernis. Toen op de Maasvlakte was de weg naar mijn doel-sleepboot versperd door wederom een ongeval. Daarbij lag een bestelwagen op zijn kant, dus dat ging wel even duren. Toen eerst maar naar de Roodpootvalk. Daarvoor moest ik een heel eind terug, om via de Noordoever Oostvoornse Meer, langs de Slufter naar de volgende afsluiting te rijden, de Prinses Maximaweg. Weer terug om er uiteindelijk via de Maasvlakteweg toch te komen. De jonge Roodpootvalk liet zich gelukkig heeeeel even zien. Vrij ver weg op een oranje paaltje achter de hekken van het spoor en omgeven door hittetrilling, maar gelukkig klikte het nog heel even tussen ons, voordat hij opvloog en richting zee verdween.
Één kreeg ik er vandaag niet helder in beeld, maar wie van de drie dat was, weet ik niet.
Ik dacht even dat het misschien de oudste was die al verder van het nest kon zijn afgedwaald. Maar het kan net zo goed de middelste zijn, die nog op het nest lag. Ik zag namelijk op een gegeven moment iets dat op een vleugel leek, maar net zo goed onderdeel kon zijn geweest van De Punker...... Ingewikkeld nietwaar? Wil de échte onzichtbare nummer drie nú opstaan?!
Een soort Indianenkapsel lijkt het wat deze jonge Boomvalk siert. Hij was zo te zien de enige die zijn nest nog niet uit was. De rest was onzichtbaar. Pootjebaden waarschijnlijk.