Mijn vogelblog
Gisteren vroeg Harald mij of ik al Sneeuwgorzen had gezien op Scheveningen. Nou, nee dus. En wat dacht je wat? Vandaag zag ik ze wél! Niet op Scheveningen welliswaar, maar toch redelijk in de buurt. Op de Zandmotor. Ze waren met z'n tweeën en lieten mij betrekkelijk dichtbij komen. Dit was - al zeg ik het zelf - wel een leuk prentje. Hij ziet ze kennelijk vliegen.
Daarvoor had ik een volwassen mannetje Zwarte Zee-eend gespot aan de buitenkant van het Noordelijk Havenhoofd. Hij hield wat afstand tussen ons, dus dat werd alleen een bewijsplaatje voor waarneming.nl.
Ik vond het overigens geen goed teken dat hij zich constant zat te poetsen. Ik vrees dat het een olieslachtoffertje is. 'Even in de gaten houden', zou mijn vader zeggen.
Op de Zandmotor zat trouwens ook nog steeds de IJseend, maar ook die komt niet verder dan waarneming.
Dus Harald, om nog even terug te komen op je vraag: je moet niet naar Scheveningen, maar naar de Zandmotor om je Sneeuwgors te scoren. Succes!
- Gegevens
De jonge IJseend op de Zandmotor paste prima bij het weer, 'ijskoud'. Veel dichterbij dan dit wilde hij alleen niet komen. Dat kwam hoofdzakelijk door een andere vogelaar die mijn benaderingstechniek niet helemaal begreep. Telkens als het beestje onderdook liep ik snel zijn richting op, om stokstijf klaar te staan als hij weer bovenkwam. Mijn concullega liep achter mij aan met een luid rinkelend statief, compleet met opwaaiende draagriemen, en stopte pas als het eendje al lang en breed weer boven was. Dat keek dan verstoord om en dook vervolgens verder weg in plaats van dichterbij. Van die dingen...ja... Nóg aardig weten te platen toch? Er staat trouwens nog een tweede foto op waarneming.nl.
Op het Norfolkterrein zaten vanmiddag minstens twee Zwarte Roodstaarten, maar ik was te laat qua licht. Volgende keer wat vroeger opstaan!
- Gegevens
Het speet haar c.q. hem zeer dat ik gisteren voor joker was omgefietst. Als goedmakertje had de Zwarte Roodstaart vandaag wat familieleden opgetrommeld om voor mij op het voormalige Norfolkterrein te komen poseren. Het waren er alles bij elkaar een stuk of zes. Allemaal vrouwtypes. Dat kunnen dus zowel vrouwtjes zijn, als jonge mannetjes. Die zijn in dit stadium namelijk - volgens mijn boekje - nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Hier zit er een op een afgedankt hekje, hopend op een voorbijvliegend hapje. Even later heeft hij/zij beet. Eet ze! (Zie ook mijn registratie op waarneming.nl met nog twee foto's.)
Terwijl ik bovenstaand verhaaltje aan het tikken was, belde Nol. 'Een Parelduiker in de haven.' Ik dus snel derwaarts, doch bij aankomst bleek de vogel gevlogen. Gelukkig heeft Nol de foto's nog. Volgens mij trouwens een Roodkeelduiker, maar de vergroting zal het leren. Hij staat er gekleurd op.
En terwijl ik dit weer zit te tikken, mailt Nol dat het inderdaad een jonge Roodkeelduiker was. Waarvan acte.
Zo en nu even dop.
- Gegevens
Vanochtend had ik hem gemist, de jonge Sperwergrasmus op de Maasvlakte. Ik was waarschijnlijk iets te geïmponeerd door de vele grote trucks met container-trailers die in dat gebied rondscheurden en taaide duidelijk wat te snel af. Een vogelaar - die ik na mijn lunchpauze trof bij de Nieuwe Stuifdijk - wist mij namelijk te verzekeren dat hij er écht zat en legde nog even luid en duidelijk uit waar ik het zoeken moest: achter het slingerdijkje aan de Yukonweg, in de Vlierbessen en omgeven door fotografen. En ja hoor, nu wél raak, en hoe! Een voor mij nieuwe soort trouwens (237). Het moet raar lopen als uit deze serie de 'Foto van de maand' niet komt. Hoewel, de maand is nog niet eens halverwege, dus wie weet.
(Onder Recente foto's staan er trouwens nog een paar.)
- Gegevens
En het Krakeendje? Dat overleefde deze achtervolging door de Zeearend, kijk maar:
Toen senior daarna met lege klauwen terug kwam in de boom, kreeg hij het aan de stok met junior. Dat was zíjn plekkie, ja ..., dus wegwezen. Senior kon mooi vertrekken en ging diep beledigd een takje lager zitten om even later weer verder te gaan met jagen. Hoe het afliep vertelt het verhaal niet, want ook voor ons was het al lang tijd om op jacht te gaan naar voedsel.
Dit schouwspel vormde de afsluiting van ons - mijn zus en ik - dagje Brabantse Biesbosch, waarbij wij 'dé drie' wilden scoren. En het lukte. Behalve deze Zeearenden, kwamen ook de juveniele Kwak en de Visarend op de kiek te staan. Niet bepaald 'Birdpix-waardig', maar leuk genoeg, te meer daar ik - naast een Zeearend - ook nog nooit een Kwak had gefotografeerd. Twee (nieuwe) vliegers in één klap dus.
- Gegevens
Deze week zag ik in het Westduinpark een paartje Gekraagde Roodstaart druk doende met voedselvluchten. Vandaag hoopte ik hen te kunnen fotograferen. Helaas, geen spoor. Kennelijk niet de juiste tijd van de dag.
Wat ik daar in de buurt wél zag was en groep Staartmezen en deze Goudvink. Die laatste erg ver weg, maar het bewijs is bij dezen geleverd. Op waarneming.nl zie je zijn locatie.
Verder trof ik in het radioduin nog twee van de vijf Torenvalken, lieten de Ransuilen bij lijn 12 zich niet zien, ontdekte ik in een gat in de muur van De Pijp een nest van een Witte Kwikstaart en kwam aldaar de Zwartkopmeeuw nog even een fly-by verzorgen.
Al met al een gevarieerd aanbod zonder enig fotografisch hoogstandje als resultaat. Volgende keer beter (hoop ik).
- Gegevens