Blog
Zo lek als een mandje
Er was iets aan de hand op het Zuidelijk Havenhoofd. Dat kon ik vanaf het Noorder zien aan de samenscholing der vogelaars. Kennelijk iets uiterst zeldzaams. Maar neen. Toen ik daar aankwam hoorde ik van Gosse en Josephine en van Jan - die ons tegemoet liep - wat er loos was. Er bleek een uitgeputte Zwarte Zee-eend op de blokken aan de binnenkant van het oude hoofd te zitten*. 'En al reddingspogingen ondernomen?' Neen dus, alleen maar toegekeken en gefotografeerd! 'Dan ga ik hem wel pakken.' 'Dan ga ik mee.' zei Jan. En zo kwam het dat hij - voorbereid op een charmante snoekduik naar het beest - hem voor het oprapen had [foto]. Zo lek als een mandje en bibberend van de kou.
Vincent - die ook had toegekeken - wist nog te melden dat hij hem kort geleden had geringd en dat hij een hele tijd in het vogelasiel De Wulp had gezeten.
Toen wij hem daar weer afleverden hoorden wij dat het een jong mannetje betrof dat vanmorgen net was vrijgelaten. Het beestje had daar vanaf eind november al gezeten en leek voldoende aangesterkt te zijn. Mis dus. Hij ging direct terug de warmte-kast in. Zijn speciale Zee-eenden-voer stond nog op tafel. Hopelijk redt hij het en vinden zij uit waarom hij zichzelf niet zeewaardig kan invetten.
Al met al: een goede actie van Jan! Wij hebben ons best gedaan, toch?
De fotoreportage, goeddeels verzorgd door Josephine en Jan, zit onder deze link.
De Torenvalkman, die kennelijk alles van een afstandje had gadegeslagen, zat mij bij mijn auto op te wachten om mij nog even te bedanken voor onze inzet. Hij ging vervolgens vlak voor mijn auto staan te bidden voor het zieleheil van de eend. Attent beest. Zijn foto's vind je hier.
P.S.
Op de vraag van Ingrid hoe wij het beestje hebben kunnen redden, realiseerde ik mij dat het best wel weer 'eng toevallig' was allemaal. Normaal hadden wij hem, zo ver in de Buitenhaven*, nooit kunnen bereiken. 'Toevallig' was het vandaag super laagwater i.v.m. bijna volle maan en ook nog 'super toevalliger' een paar minuten nadat ik besloot tot de reddingsoperatie, precies het tijdstip van laagwater (11:16 uur). Kijk maar in de getijdentabel! Door die samenloop van omstandigheden konden wij dus met droge voeten langs de binnenkant van het oude hoofd lopen om hem te bereiken. Toeval bestaat dus écht niet; écht niet!
* Zie de groene pijl op dit kaartje.
- Gegevens
…dan krijg je er twee!
Eén Kleine Burgemeester is al een zeldzaamheid, maar twee? En dan twee die ook nog eens zo vriendelijk zijn om voor de foto heel even naast elkaar te gaan zwemmen. Niet te geloven toch?
Toen ik om even over half elf het Zuidelijk Havenhoofd op wandelde, had ik vrij snel beet. Het eerste exemplaar zat in het begin van de groep foeragerende meeuwen. Die stond er om 10:41 uur op. Een stuk verderop zag ik een tweede exemplaar. Mijn dag was helemaal goed, zeker toen ze elkaar even later opzochten. Dat leverde dus bovenstaand fotomoment op.
Ik sms'te mijn waarneming om 10:52 uur door naar August voor zijn WhatsApp-groep. Ook John bracht ik telefonisch op de hoogte. Toen ik om kwart over elf het havenhoofd weer af liep, kwam de ik de eerste tegen die op mijn melding af kwam: Nelis. Ik liet hem mijn 'vangst' nog even zien en hij deelde mijn - inmiddels bijgestelde - mening dat het twee Kleine Burgemeesters waren.
Leuke waarneming dus!
In de nestkast op het Norfolkterrein trof ik daarna nog het Torenvalkmannetje en in de zwaaikom de hevig poetsende Roodkeelduiker. Die verklaar ik hierbij ook als 'ongezond'. Hij zwemt namelijk vrijwel constant op zijn zij en zit dan even voor zijn linker poot in een zwarte plek op zijn flank te happen en te wrijven. Daar zit iets niet snor. Jammer.
Hopelijk vertrekken de twee Burgemeesters snel, voordat ze hier ook iets engs oplopen.
- Gegevens
Ik wist het wel!
© Ingrid van Biljouw
"Hé, ga je alweer vogelen?", vroeg een buurvrouw mij vanochtend. "Ja. Ik ga op de haven even kijken of ik een Burgemeester kan scoren voordat het gaat regenen."
Daar aangekomen twijfelde Ingrid - die ik onderweg was tegengekomen - of er wel iets te kieken zou zijn. Ook haar gaf ik aan voor een Burgemeester te gaan. Ja, ja. En nog geen minuut later hadden wij er een. Ingrid was gelukkig eerder tot vuren gereed dan ik. Bij mij moest het kapje er nog af en de belichting nog worden bijgesteld. Zij had dus de foto's en ik wat bewijskiekjes dat hij wegvloog richting Fuutlaan. Maar hij staat erop! Kijk maar.
De mooie prenten van deze - volgens mijn bescheiden mening een 1ste winter Kleine Burgemeester - zijn dus van Ingrid, waarvoor dank!
- Gegevens
Wat je ver haalt is lekker
Ze zitten er al een hele poos, de erg zeldzame Grote Kruisbekken in het Groesbeekse Bos. Daar zag ik ze - dankzij John, mijn particulier chauffeur en natuurgids voor één dag - vandaag voor het eerst van mijn leven. Een nieuwe soort dus: 259!
Aanvankelijk leek het er op dat ik mij tevreden moest stellen met wat ver-weg-plaatjes van Grote Kruisbekken in de boomtoppen. Toen kwam daar gelukkig nog een - niet in het reisprogramma opgenomen - ontmoeting met een Klapekster bij. Maar als 'klap' op de vuurpijl landde de groep om 13:42 uur toch in de boom waar John ze tijdens zijn vorige bezoek ook al had gezien.
Hij voorspelde dat ze er schuin onder zouden gaan drinken van het regenwater in het plaatselijke karrenspoor. En jawel, toen wij daar onze posities hadden betrokken, deden ze netjes wat er van hen verwacht werd.
Prima-de-luxe! En klikken maar.
Boven een drinkend mannetje en onder één mannetje omringd door drie vrouwtjes. In het Vogelalbum staan er nog een stuk of wat. Daar staat er ook een bij waarop je een vrouwtje met drie zéér verschillend gekleurde mannetjes kunt zien, kijk maar.
Met dank dus aan John!
- Gegevens
Verwaaid in de Buitenhaven
Er waren vandaag door de windkracht acht aardig wat Dwergmeeuwtjes de Buitenhaven verzeild geraakt. Ik kon de camera nauwelijks stil houden, maar wist er toch nog wat bewijsplaatjes uit te persen. Kijk maar.
En de Roodkeelduiker? Die zwom op zijn vertrouwde stekkie in de zwaaikom.
- Gegevens