Er was iets aan de hand op het Zuidelijk Havenhoofd. Dat kon ik vanaf het Noorder zien aan de samenscholing der vogelaars. Kennelijk iets uiterst zeldzaams. Maar neen. Toen ik daar aankwam hoorde ik van Gosse en Josephine en van Jan - die ons tegemoet liep - wat er loos was. Er bleek een uitgeputte Zwarte Zee-eend op de blokken aan de binnenkant van het oude hoofd te zitten*. 'En al reddingspogingen ondernomen?' Neen dus, alleen maar toegekeken en gefotografeerd! 'Dan ga ik hem wel pakken.' 'Dan ga ik mee.' zei Jan. En zo kwam het dat hij - voorbereid op een charmante snoekduik naar het beest - hem voor het oprapen had [foto]. Zo lek als een mandje en bibberend van de kou.

Vincent - die ook had toegekeken - wist nog te melden dat hij hem kort geleden had geringd en dat hij een hele tijd in het vogelasiel De Wulp had gezeten.

Toen wij hem daar weer afleverden hoorden wij dat het een jong mannetje betrof dat vanmorgen net was vrijgelaten. Het beestje had daar vanaf eind november al gezeten en leek voldoende aangesterkt te zijn. Mis dus. Hij ging direct terug de warmte-kast in. Zijn speciale Zee-eenden-voer stond nog op tafel. Hopelijk redt hij het en vinden zij uit waarom hij zichzelf niet zeewaardig kan invetten.

Al met al: een goede actie van Jan! Wij hebben ons best gedaan, toch?

De fotoreportage, goeddeels verzorgd door Josephine en Jan, zit onder deze link.

De Torenvalkman, die kennelijk alles van een afstandje had gadegeslagen, zat mij bij mijn auto op te wachten om mij nog even te bedanken voor onze inzet. Hij ging vervolgens vlak voor mijn auto staan te bidden voor het zieleheil van de eend. Attent beest. Zijn foto's vind je hier.

P.S.

Op de vraag van Ingrid hoe wij het beestje hebben kunnen redden, realiseerde ik mij dat het best wel weer 'eng toevallig' was allemaal. Normaal hadden wij hem, zo ver in de Buitenhaven*, nooit kunnen bereiken. 'Toevallig' was het vandaag super laagwater i.v.m. bijna volle maan en ook nog 'super toevalliger' een paar minuten nadat ik besloot tot de reddingsoperatie, precies het tijdstip van laagwater (11:16 uur). Kijk maar in de getijdentabel! Door die samenloop van omstandigheden konden wij dus met droge voeten langs de binnenkant van het oude hoofd lopen om hem te bereiken. Toeval bestaat dus écht niet; écht niet!

* Zie de groene pijl op dit kaartje.