Wie niet weg is, is gezien

Op het zelfde moment dat ik de Bosuiltakkelingen op mijn netvlies kreeg, zag de Sperwer ze ook en zagen zij en ik op onze beurt weer de Sperwer. Een buitengemeen apart moment, begeleid door het verbaasd piepen van de uilskuikens. De Sperwer dreef af, de uiljes gingen verder met knappen en moe bezag dit alles - uiterlijk onbewogen - vanuit haar eigen boom. Die is kennelijk wel wat gewend. En ik? Ik bleef tevreden met beide benen op de grond...

Voor dit alles hadden wij al kennis gemaakt met de plaatselijke Kool-, Pimpel- en Staartmezen, met de Zwart- en Glanskoppen en met dit luidruchtige Winterkoninkje.

Het was mij de Pasen wel, mijnheer Dröge.

Gegevens

Gepubliceerd: 16 april 2017

Half geslaagd

In Duindorp mistte ik vanmorgen de Torenvalken en de twee Kleine Burgemeesters. De eerste in het geheel; de tweede op minder dan een halve minuut. Die werden - volgens een collega vogelaar - vlak voor mijn verschijning namelijk weggejaagd door een Nijlgans.
Ik zag daar wél drie Witte Kwikstaarten (foto 1.), wat Huismussen en een mannetje Zwarte Roodstaart (foto 2.)

Op het Landgoed Oosterbeek trof ik het plaatselijke echtpaar Torenvalk wél. Zij leek al vast te broeden. Pas toen het mannetje in de buurt kwam, kwam zij omhoog. Toen hij aanvloog, vertrok ze. Iets te enthousiast bleek, want hij voelde er niets voor om haar plaats in te nemen. Hij moet er kennelijk nog even in komen. Maar dat komt vast wel goed.
Van de aanwonende Sperwers geen spoor! Geen idee waar die uithangen.

Toen nog even door naar het Bosuil-trio. Die waren thuis, maar lieten zich - op eentje (een beetje) na - niet uit het groen lokken. Dan niet.....

Gegevens

Gepubliceerd: 15 april 2017

Ze hadden het er maar druk mee

Als tugspotter heb je het op dagen zoals deze niet makkelijk. Het was zo druk in de haven dat ik ogen te kort kwam. Hierboven een kleine selectie en tot slot een foto van de Museum-sleper Elbe, drooggezet voor een schilderbeurt. Zo zie je hem niet vaak.

Gegevens

Gepubliceerd: 13 april 2017

Paalzitten wordt een rage

Zijn collega's in andere polders deden het al eerder, paalzitten voor de foto. Nu was het de beurt aan het bleekkoppige mannetje Bruine Kiekendief van de Lakerpolder. Het wordt een rage, maar van mij mag het. Toen hij afvloog was ook duidelijk te zien dat hij bepaald geen honger hoeft te lijden. Een goed gevulde krop.

Eerder had ik op Koudenhoorn een KBV'tje gekiekt. Volgens mij een Tjiftjaf, maar wie het beter weet, mag het zeggen.

Gegevens

Gepubliceerd: 10 april 2017