Wat het vrouwtje Torenvalk van Landgoed Oosterbeek haar jongen hier voorschotelt, is mij niet helder. Het is rood en kennelijk lekker. Tot zover niets aan de hand. Maar dan gaat het anders dan anders....
Nu kwam ook het mannetje complete onbewerkte prooien de kast in zwiepen. Hier een hele muis. Maar vlak daarna nog twee keer iets ondefinieerbaars. Moe kwam er niet meer aan te pas.
Die kwam tussendoor nog wel even controleren of het allemaal wel goed ging daar. En kennelijk was dat zo, want ze keek vervolgens tevreden de wereld in, aangestaard door haar zes gezonde nakomelingen...
En in het buurbos ging het vrouwtje Sperwer even een hapje halen om dat vervolgens onder haar jongen te verdelen. Daar lijkt het dus ook wel snor te zitten tot zover...
En nu ga ik... lekker eten....!
We waren vanochtend getuige van twee prooi-overdrachten bij de Torenvalken op Landgoed Oosterbeek. Ik kreeg er anderhalf redelijk op de kiek. Kijk maar.
Vijf van de zes jongen komen niets te kort. Alleen het nestdotje blijft knap achter (op de laatste foto in de rechter hoek). Die gaat het niet redden vrees ik.
En als je je afvraagt: "Hoe zat het ook al weer met die Torenvalken?", klik dan even hier.
Het vrouwtje Torenvalk van Landgoed Oosterbeek had al een paar keer staan roepen dat hij een beetje moest voortmaken. En toen hij eenmaal kwam, was het weer niet goed. Hij kwam een - zo te zien - Zandhagedis in de kast afleveren in plaats van die aan zijn vrouwtje af te geven. Zij protesteerde hevig, maar helaas. De hap was al binnen. En het zijn er dus minstens vijf, zoals de tweede foto laat zien, waarvan de oudste bijna drie weken oud is, schat ik in.
Daar voor was ik in de Broekpolder - Vlaardingen weer aardig in de maling genomen door de Wielewalen. Ik hoorde ze wel en zag ze ook wel vliegen, maar even op de foto? Ho maar! En dat terwijl ik er toch middenin zat.... En ook de Boomvalk was al weg voordat het tussen ons had geklikt...Snif.
Het Torenvalkpaartje van het Landgoed Oosterbeek heeft het er maar druk mee. Tenminste vier snaveltjes te vullen.
Daarentegen kunnen de Grote Canadese Ganzen het kalm aan doen. Hen rest nog slechts één jong en dat kan zichzelf al aardig redden.
En de Bosuil is er al een tijdje helemaal klaar mee. Die kan rustig door pitten.
Terwijl de Sperwer in het buur-bos ze nog moet krijgen, zo te zien. Spannend wel voor haar!
Tot slot nog even gepost bij de Groene Specht, maar daar kon ik geen wijs uit. Er kwam een Grote Bonte Specht het gat in loeren en die kreeg niet op zijn kop. Dus......? Ze zijn er nog wel in de buurt, want ik hoorde er een roepen. Afwachten daar dus.
Morinelplevier (ad zomer ♂)
Morinelplevier (ad zomer ♀)
Ze waren niet "tam", maar "niet schuw". Daar zit een essentieel verschil tussen.
Die wijze les leerde ik vanmorgen van een deskundige bij het paartje Morinelplevier in Noordwijk. Tijdens mijn lunch (niet storen s.v.p.) liep het vrouwtje bijna mijn zonnekap in. Echt, binnen de meter. "Niet schuw", noemen ze dat dus!
In de ANWB Vogelsgids van Europa staat trouwens te lezen dat het vrouwtje (onder) - behalve "soms zeer tam" - net als bij franjepoten, feller en contrastrijker gekleurd is dan het mannetje (boven). Weten we dat ook weer!
Met dank aan Joost voor zijn WhatsApp-aanwijzingen en aan de onbekende vogelaar die mij op sleeptouw nam, toen ik de handdoek al eigenlijk in de ring had gegooid. Ik bleef namelijk op het pad en dat leidde nergens naartoe.... In elk geval niet naar mijn doel; vandaar.