De beloofde teksten staan nu bij de foto's van gisteren. Klik er maar even doorheen.
En ook het filmpje is klaar. En ook hier: klikken maar!
Hij hoort (en ziet wellicht) moeder Boomvalk en trekt haar aandacht met geschreeuw en geflapper. Het hielp. Zij scheerde langs hem heen, zo van: "Je hoeft niet zo te schreeuwen! Ik zag je heus wel!"
Jan had de eerste Boomvalk-takkeling Kantje-boord vanmorgen weer terug het nest in zien huppen. Kennelijk moest hij voor het eten thuis zijn. En eten krijgen ze genoeg, gezien hun goed gevulde krop. En het verder dagprogramma?
Daarover voerden zij druk overleg met als resultaat: "Geen gekke dingen doen vanochtend. Ik ben nog moe van gisteren!"
Toen Marius vertrok was er nog niets aan de hand. De jonge Segbroekse Boomvalken lieten zich af en toe zien en af en toe balanceerde er een op het randje. Totdat Marius weg was.
Toen zakte een van die acrobaten door de nestrand. Hij dacht zich vast te kunnen grijpen aan een tak, maar die zwiepte door. Weg houvast, weg veilig nest! In drie fases zakte hij steeds dieper, totdat hij zich bedacht dat hij ook nog vleugels had. Met een klungelige vlucht van zeker drieëntachtig centimeter wist hij een tak-stomp te bereiken, alwaar hij zich tot ons vertrek bleef verbazen over de wereld en.....
...af en toe ging schreeuwen om zijn moeder. Die maakte alleen een scheervlucht vlak langs hem heen, maar erg liefdevol leek dat niet. Later kwam zij wel met eten, maar niet voor hem. Hij kreeg het waarschijnlijk pas toen wij al lang weg waren en Cobi en Bert de wacht hadden betrokken. Die zagen tenminste dat hij écht bezoek kreeg. Dat gaat dus vast wel goed komen met die schreeuwlelijk, al was het kantje boord!
Zie trouwens ook het Facebookbericht van Jan. Die heeft de val stap voor stap gekiekt!
Om 10:03 uur kreeg ik het bericht dat een van de Segbroekse Boomvalkjongen zou vliegen. Ik er heen en mooi niet. Alles wat er vloog; geen jong. Dat zou ook eigenlijk niet gekund hebben, want dan zou het de takkelingfase hebben overgeslagen.
Dus toen maar hopen op een balkonscene van de beide jongelingen. Die lieten mij mooi wachten tot het ging regenen. Dat prentje werd dus mooi niet mooi. Moeten ze het zelf maar weten. Maar wel mooi mijn eerste bewijsplaatje dat het er écht twee zijn. Dat had ik zelf nog niet gezien... En nog een dag of drie voordat ze als 'takkeling' de takken rond hun nest zullen gaan verkennen, schat ik in. We zullen zien.
Jan belde mij vanmorgen dat hij een schreeuwende Boomvalk had bij het Doctor Bastingpad. Er waren er op een gegeven moment zelfs twee. Zou een ervan een jong zijn???
Toen ik aankwam werd er nog steeds geschreeuwd. Of het inderdaad een jong was of een oudervogel bleef onduidelijk, omdat wij de stuit en staart niet konden zien. Achter de PC was het een makkie. Een van de ouders dus. Kennelijk hebben ze daar dus hun geheime ontmoetings- en vreetplek. Niet geheims meer, dankzij hun geschreeuw! Bedankt......
Net als begin april bij de Bosuiljongen, had Jan vanmorgen voor de Segbroekse Boomvalken ook het doemscenario uit de kast getrokken. En wederom zo van: "Er was eens een Havik.....".
Edoch, niets van dat al! Om 20:32 uur vanavond zag ik eerst een staart zich roeren, gevolgd door het gezwaai met vleugels. Met het jong is dus alles kits en zo te zien zo'n drie weken oud. Nog een dag of tien te gaan dus...... Als Jan dat maar volhoudt!