Ze zijn nu alle vier uitgevlogen, de jonge Duindorpse Torenvalken. En ze kunnen het goed met elkaar vinden, getuige deze foto.
En op een richel van de hoogbouw aan het begin van de Hartsenhoekweg, zag ik ook een Torenvalk(jong?). Waarschijnlijk eentje van het paar dat vroeger op de Watertoren zat. Benieuwd waar precies en hoe die familie nu gehuisvest is.
Toen ik vanmorgen aan kwam bij de Torenvalklocatie in het Westduinpark, zat de gisteren uitgevlogene op een rolluik van de filmbunker.
De tweede was vlak voor mijn komst ook uitgevlogen en zat boven op een Amerikaanse vogelkers nog bij te komen van zijn 'maiden flight'.
En terwijl ik die nummer twee sta te fotograferen, zie ik in mijn ooghoek nummer drie komen aanzeilen. Die verdween aanvankelijk buiten beeld in de lage begroeiing, maar kwam na een klein uurtje een dood boompje in geklommen. Daar kreeg hij later gezelschap van nummer twee. Toen die ruzie met elkaar kregen, kwam het vrouwtje tussenbeide en gaf er een de opdracht met haar mee te vliegen en de ander met rust te laten. En zo geschiede. De meevlieger knalde de hekken in onder ma's vaste zitplek en zat later netjes bij haar in de buurt. Op het strafhekje...
En nummer vier? Die deed wel alsof hij wilde uitvliegen, maar had daar stiekem toch geen zin in. Waarom zou hij ook. Ik zag dat pa hem nog drie keer een muisje kwam brengen, dus ook weinig aansporing van die kant. Die blijft daar nog wel een nachtje slapen, verwacht ik.
Het eerste Torenvalk-jong verliet vanmorgen voor het eerst de nestkast bij de filmbunker in het Westduinpark en ik was erbij.
Ik zag vlak ervoor bij deze eersteling het adrenaline-niveau naar recordhoogte stijgen, waardoor ik op tijd kon aanleggen om deze fotoreportage te kunnen schieten. Je ziet dat hij het onderweg in zijn broek deed van de zenuwen, maar zijn 'maiden flight' liep goed af. De landing was wat onelegant, maar dat hoort zo zo'n eerste keer. Daarna had hij precies drie uur nodig om bij te komen van de schrik en om zich voor te bereiden op zijn volgende doel. Dat werd het prikkeldraad. Later riep het vrouwtje hem en vloog hij naar haar toe en landde daar netjes op het hek. Die gaat het wel redden dus. Morgen de volgende?
"En jij blijft er van af, ja!"
Drie van de vier jonge Duindorpse Torenvalken krijgen van pa regelmatig een muisje toegeworpen. De jongste, het nestdotje, wordt nog door ma gevoerd. Voor de rest van de tijd houdt zij 'de wacht'. Dat geeft de indruk dat zij lui is, maar een keer zagen we haar toch als een speer vertrekken om een Buizerd te verjagen. Ze houdt dus wel degelijk een oogje in het zeil. Leuke taakverdeling!
Toen ik vanmiddag naar de filmbunker ging voor de Torenvalken, had ik in mijn achterhoofd dat de Roze Spreeuw er wellicht nog kon zitten.
En jawel! Bij het scannen van een behoorlijk grote Spreeuwencrèche, ontdekte ik hem. Soms vloog hij met ze mee als ze om onduidelijke redenen opvlogen, maar soms ook niet. Zo bleef hij zo'n anderhalf uur op dezelfde plek zitten, zonder dat wij hem vanaf de gebaande paden zagen. Totdat ik uiteindelijk was weggefietst. Toen kreeg ik een belletje van Jan dat hij weer in beeld was. Dus ik terug. En toen pas kon ik hem kieken. Een middagvullend programma dus, maar hij staat er op!
Het filmpje dat Marius maakte van de binnenkant van de Torenvalknestkast nabij de Natte Pan, toont aan dat er dit voorjaar wél nieuwe bodembedekking in is gelegd, maar geen eieren. Weer mis dus. 't Was jammer.