Kennelijk waren de Boomvalken verstoppertje aan het spelen. De volwassen vogel moest het jong zien te vinden. Mijn kijker zag het, maar ik deed niet mee!
Het spel was afgelopen bij het verschijnen van een Buizerd. Toen ging het hele span er krijsend op af. Maar helaas heb ik daarbij meer naar het 'gedoe' gekeken dan naar hun aantal. Weet ik nog niet zeker hoeveel jongen er nu écht zijn..... Dom, dom, dom.... Hopelijk krijg ik binnenkort een herkansing.
En dit vliegbeeld van een van de jongen laat duidelijk zien waarin een jong verschilt van zijn ouders. Waar de ouder (bovenste foto) contrastrijk gekleurd is, met witte wangen, wit/bruine buik en een roest-rood/bruine broek, is het jong alleen maar beige en bruin. Geen wit en geen roestende broek. Een stuk saaier dus.
Dobberend op de Kleipoel zag ik vanuit mijn ooghoek een schicht. Het bleek - door de kijker bezien - een jagend Sperwervrouwtje te zijn.
Zij had mooi beet en ging op een schaduwrijk grasveldje onder een boom uitgebreid staan te snacken. Ondertussen hield ze mij en mijn bootje nauwlettend in de gaten. En toen ik haar te na dreef, peerde ze hem met prooi en al. Maar gelukkig had ik de foto's nog....
(na het klikken op onderstaande button moet je helaas nog even door een cookie-acceptatie-scherm voordat je de andere foto's kan zien...)
Ik hoorde er al direct eentje roepen vanmorgen bij de start van mijn rondleiding op de mogelijke broedlocatie van een Boomvalkkoppel. (Met dank aan Bertus, maar vooral aan Henk.)
En toen ik eenmaal in de goede hoek stond, werd mij een complete vliegshow voorgeschoteld. Daarin zat twee keer een prooi-overdracht. Wat hoog voor de echt mooie plaatjes, maar dichtbij genoeg voor mijn 'jippie-moment van de week'! (Volgens Henk vliegen er trouwens twee jongen rond. Ik zag ze vandaag niet beide tegelijk, dus kan dat nog niet bevestigen, maar geloof hem op zijn woord.)
Ik ga vast nog wel een keertje terug, dus: wordt vervolgd!
In de Floris Schouten Vrouwenpolder Zuid landden ergens tussen de vijftig en honderd Goudplevieren, schat ik. Het blijft lastig tellen, want door hun kleur en gedrag vallen ze nauwelijks op tussen de kluiten bollengrond.
In de Kooipolder waren de Tapuit en het Paapje makkelijker te spotten. Die gingen lekker hoog zitten.
Vandaag lag mijn camera aardig te verstoffen. Ik kwam namelijk met de Visarend niet verder dan een valse melding (ver weg door mijn kijker zag ik het achterhoofd van een Houtduif aan voor de kop van de Visarend) en een nog verder weg kijkerbeeld van wat verdacht veel op hem leek..... Maar niet één (bewijs)plaatje vandaag. Ik boer dus lekker achteruit. Einde oefening dan maar.
Ik ging terug voor betere foto's van de jonge Visarend, doch het werden 'bewijsplaatjes'. Maar daar zouden toch aardig wat vogelaar voor tekenen, toch? Zie waarneming.nl voor de andere twee kiekjes.