In de volgwolk rond de SCH-42 leek niets spannends mee te vliegen. Léék dus, want een opmerkzame vissende vogelaar ontdekte een - redelijk dicht bij het Noordelijk Havenhoofd zwemmende - jager. Die had een lekker hapje gescoord en moest dat nu zien te verdedigen tegen de paar meeuwen die de confrontatie aandurfden. Hij hoefde zich maar even te verheffen of ze haakten af. Hij niet veel later trouwens ook, om zuid van het Zuidelijk Havenhoofd weer neer te strijken. Buiten beeld dus.

Nu nog de vraag wat voor jager was het? Iets tussen Middelste en Kleine in?! Ik ga er nog even op puzzelen en als je zin hebt: puzzel rustig mee.*

Bij mijn aftocht kwam de jonge Rotgans nog even de blokken op. Volgende keer zal hij een zonniger plekje opzoeken heeft hij beloofd. Daar houd ik hem aan!

*) P.S.

Rob Berkelder meldt desgevraagd: 'Ik zeg: 1e kj Middelste Jager. Mooie zebrastreping op onderstaart. Halve maan op onderhand heeft hij wel, maar is niet op alle foto's even duidelijk. Kleine, lobvormige punten van middelste staartpennen. Deze vogel lijkt erg op de jager spp die langs de Vu vloog rond 11:30.'

Hij had samen met de Fuut een geintje uitgedacht. 'Jij zorgt ervoor buiten beeld te blijven en als ik dan duik, moet jíj na een tijdje naar boven komen.' En jawel, ik trapte er in. Ik wist toch zeker dat ik een Roodkeelduiker zag duiken…dacht ik! Misschien nog een beetje koortshallucinaties? Maar nee, na een tijdje kon ook de Roodkeelduiker zijn adem niet langer inhouden en moest wel boven komen. Een ondeugend jong, maar wél leuk! En zo te zien gelukkig kerngezond.

Dat alles speelde zich vanmorgen af toen ik mijn 'therapeutisch' wandelingetje over het Noordelijk Havenhoofd begon. Even verderop zat een Oeverpieper luid te piepen en werd ik bijna aangevlogen door een Goudhaantjes-achtige. Daarna trof ik op het Norfolkterrein nog pa en ma Zwarte Roodstaart, maar net als hun twee voorgangers, wilden die niet op de foto. Zij vonden dat ik aan drie foto's van een Roodkeelduiker voor vandaag wel weer genoeg had. Okay dan… tot later!

De Scheveningen-42 komt net voorbij. Hij heeft veel meer volgers dan ik (qua Twitter dus), waaronder vijf Jan-van-Genten. Drie ervan pasten op deze foto:

 

De geredde Roodkeelduiker van eergisteren is vanochtend weer - gezond en wel - in vrijheid gesteld. Zie Vincents waarneming.

Op 12 maart, mijn eerste vaardag van dit seizoen, trof ik in de Lakerpolder een jonge Havik. Ik maakte er mijn eerste geslaagde Havik-foto van. En wat dacht je wat? Vandaag, de laatste vaardag van het seizoen, tref ik in diezelfde polder wéér een Havik! Deze dus. De zelfde misschien?* Wat een toeval! Hoewel, toeval bestaat niet. Hij was driftig aan het jagen en had geen oog voor mij. Nou eentje dan. En helaas kwam hij er lang niet zo mooi op te staan als de eerste, maar ik heb hem en dat telt.

De plaatselijke Buizerd, nog wat andere bewijsplaatjes van de Havik én het bewijs dat mijn boot vandaag écht zijn laatste vaardag beleefde, staan in de diashow. Voor de liefhebber.

*) P.S. Van verschillende kanten komt het bericht dat het nooit dezelfde Havik geweest kan zijn. De eerste is een jong, de tweede een volwassen exemplaar. Dat volwassen worden lukt een jong niet in een paar maanden. Waarvan acte.