Op 12 maart, mijn eerste vaardag van dit seizoen, trof ik in de Lakerpolder een jonge Havik. Ik maakte er mijn eerste geslaagde Havik-foto van. En wat dacht je wat? Vandaag, de laatste vaardag van het seizoen, tref ik in diezelfde polder wéér een Havik! Deze dus. De zelfde misschien?* Wat een toeval! Hoewel, toeval bestaat niet. Hij was driftig aan het jagen en had geen oog voor mij. Nou eentje dan. En helaas kwam hij er lang niet zo mooi op te staan als de eerste, maar ik heb hem en dat telt.

De plaatselijke Buizerd, nog wat andere bewijsplaatjes van de Havik én het bewijs dat mijn boot vandaag écht zijn laatste vaardag beleefde, staan in de diashow. Voor de liefhebber.

*) P.S. Van verschillende kanten komt het bericht dat het nooit dezelfde Havik geweest kan zijn. De eerste is een jong, de tweede een volwassen exemplaar. Dat volwassen worden lukt een jong niet in een paar maanden. Waarvan acte.