Hij had samen met de Fuut een geintje uitgedacht. 'Jij zorgt ervoor buiten beeld te blijven en als ik dan duik, moet jíj na een tijdje naar boven komen.' En jawel, ik trapte er in. Ik wist toch zeker dat ik een Roodkeelduiker zag duiken…dacht ik! Misschien nog een beetje koortshallucinaties? Maar nee, na een tijdje kon ook de Roodkeelduiker zijn adem niet langer inhouden en moest wel boven komen. Een ondeugend jong, maar wél leuk! En zo te zien gelukkig kerngezond.

Dat alles speelde zich vanmorgen af toen ik mijn 'therapeutisch' wandelingetje over het Noordelijk Havenhoofd begon. Even verderop zat een Oeverpieper luid te piepen en werd ik bijna aangevlogen door een Goudhaantjes-achtige. Daarna trof ik op het Norfolkterrein nog pa en ma Zwarte Roodstaart, maar net als hun twee voorgangers, wilden die niet op de foto. Zij vonden dat ik aan drie foto's van een Roodkeelduiker voor vandaag wel weer genoeg had. Okay dan… tot later!