Mijn vogelblog
foto: Martin Verbeek - Dierenambulance Den Haag
"Ik sta hier in Oosterbeek bij het nest van de Torenvalken. Maar dat ligt op de grond. Geen idee waar de jongen zijn!" Zo luidde ongeveer de boodschap die Arno mij om 12:34 uur doorbelde.
Jan en ik - wij stonden toen bij de Duindorpertje - gingen ter plaatse om met Arno (als een soort "rapid response team" 
) te kijken of er nog iets te redden viel.
De tak waarin het nest had gezeten, was van de Treurbeuk afgebroken en lag, onder een berg zwaar bebladerde takken, op de grond. Na - zonder succes overigens - de ravage doorzocht te hebben, namen wij contact op met het Vogelasiel De Wulp. Bingo! Die hadden gisterenavond, via de Dierenambulance Den Haag, vijf jongen uit de desbetreffende boom binnen gekregen. Die waren dus save - hoewel, save? Wat ons betreft moesten ze zo snel mogelijk worden herenigd met hun ouders. Die vlogen namelijk nog zoekend rond. Daar lagen - naar onze mening - dus goed kansen. In overleg met het asiel werd besloten dat wij 'even' een noodbak gingen regelen en dat zij hun medewerkers zouden inseinen. De bak en de mankracht kwam er, mede dankzij:
- de beide Torenvalkouders die ons de hele tijd duidelijk maakten dat de kans van slagen zeer groot was;
- de Dierenambulance Den Haag die ons twee hondenmanden en twee emmertjes zaagsel ter beschikking stelde, waarmee Jan een nestbak knutselde;
- de Zeevekennersgroep De Vliegende Hollander die ons de benodigde bevestigingmaterialen leverde;
- Marco Simonis die meehielp de juiste nieuwe nestboom te selecteren;
- Martin van de Reep en Rogier Mos die ter plaatse kwamen met de jonge Torenvalkjes uit het asiel en hun ladder en vaardig de kast monteerden en de vogels terug plaatsten;
- Boudewijn Schreiner, de plaatselijke vogelwachter van de HVB die geestelijke bijstand bood
.
De hele operatie werd op de voet gevolgd door beide Torenvalkouders. Het vrouwtje had daarbij bijna de hele tijd een prooi paraat, voor het geval de jongen honger kregen.
Wij lieten het stel - toen alles op zijn plek zat - met rust in de hoop dat het ouderpaar het nest snel zou accepteren.
Morgen weten we hopelijk meer.
P.S.
Anita Voortman vult aan met:
(foto: Martin Verbeek - Dierenambu
.......Ik werk als vrijwilliger bij Dierenambulance Den Haag en heb vrijdagavond samen met 2 collega's de 4 torenvalkjes uit het gevallen nest op de grond geplukt. De twee kleinste kreeg ik in mijn handen (ik ben degene met de zwarte kleding). Martin zocht nog uitgebreid naar een eventueel 5e jong, maar kon niks vinden. Hij had zich, bleek achteraf, verstopt hoog in de boomholte/tak. Ik besloot voordat ik naar huis ging (het was toen bijna een uur na de laatste zoekactie) toch nog 1x te gaan kijken. Ik ben onder de takken gekropen en vond tot mijn grote verrassing toen het 5e levende jong. Hij was natuurlijk in de tussentijd lager gaan zitten, gelukkig!!! De foto's van dat jong (die in zijn eentje mij daar angstig onder de tak zit aan te kijken) en die dat ik hem in mijn rechterhand hou, heb ik dan ook gemaakt. Ben er erg trots op, op mijn redding en op de prachtige foto's. ..........
Klik voor de diashow van de hele "Operatie Oosterbeek" op deze button:
- Gegevens
Tenminste vier jongen! Die telde ik vanmorgen in het Torenvalkennest op Jachthaven Jonkman. Misschien is het vijfde ei ook uitgekomen, maar de ex-bewoner daarvan liet zich dan in elk geval niet zien.
Het ouderpaar heeft het er wel druk mee. Aan de ene kant moeten ze hun buur-Bruine Kiekendieven uit de buurt van het nest houden en aan de andere kant moeten ze ook nog eens voldoende prooi aanvoeren.
Wat mij trouwens telkens weer opvalt bij dit stel is dat het zo schuw is. Het vrouwtje kwam pas terug op het nest toen ik mij nóg verder dan ver had teruggetrokken. Gelukkig dat ik teteletoeter er op had staan, anders waren de kiekjes nog minder geworden.
Ik telde twee takkelingen bij de Haviken op Koudenhoorn, maar door het allerbelabberdste zicht op het nest, kan het best zijn dat ik daar wat heb gemist.
Het valt mij so-wie-so mee dat er nog iets van op de foto is gekomen, want het klotste daar op die lagerwal genoeg om het nest telkens weer kwijt te zijn. Het is er bovendien erg ondiep. Dus als je daar ook niet nog eens goed op let, zit je zo aan de grond. Onrustig dus!
Ik kreeg dus een van de twee à drie jongen op de plaat en een van de ouders. Ik denk niet dat iemand mij dat nadoet!
Op De Oude Kooi - het eiland van de Unie van Watertoeristen - zag ik alleen een koppetje van een jong boven de Havikshorst uitsteken. Daar zit dus ook leven in. Leuk.
Van nest vier heb ik geen foto's, want dat is van de Bruine Kiekendieven in de Hellegatspolder achter Jachthaven Jonkman. Dat die jongen hebben, kon ik opmaken uit de voedselvluchten. Hun nageslacht ligt goed verstopt tussen het riet. Dat zie je voorlopig nog niet.
- Gegevens
Zowel de broedende Sperwers in Clingendael, als de Torenvalken in Oosterbeek hebben nog wel even te gaan.
Het Sperwervrouwtje zat vanmiddag vast op het nest en gaf zelfs geen kik toen het mannetje langs vloog. Als daar dus al jongen zijn, dan zijn dat nog hele jonge die warm gehouden moeten worden.
Bij de Torenvalken is het duidelijk een fase verder. Ik zag het mannetje (foto 1.) prooi afleveren in het nest en later een straal poep naar buiten komen, terwijl het vrouwtje (foto 2.) volgens mij toen ook al buiten zat. Die jongen zijn dus kennelijk al zover dat ze geen constante aanwezigheid van een van hun ouders meer nodig hebben. Die geef ik dus nog een à twee weken voordat ze vliegvlug zijn. Benieuwd hoeveel het er zijn. Vorig jaar brachten ze er daar vier groot.
Wordt vervolgd (hoop ik).
- Gegevens
Hij zat eerst op Texel, toen in Noord-Holland en nu dus op de Zuid-Hollandse eilanden, deze geel geringde [R0 en nog wat] (foto 2.) Vale Gier. Ik trof hem - op aanwijzing van welwillende "locals" - nabij de golfbaan in Melissant. Hij zat aanvankelijk in een bomengroep. Niet helemaal ideaal qua afstand en qua licht, maar veeeel beter dan ik had durven dromen. Op een gegeven moment werd hij het geklier van de Zwarte Kraaien zat en ging op de wieken. Eerst een paar rondjes om te kijken of ze afhaakten, maar toen dat niet het geval was, verliet hij - bijna over mijn hoofd heen vliegend - het dorp. Tot droefenis van die ene fotograaf die hem nét had gemist. Wie weet duikt hij binnenkort wel weer op in de buurt.
Soort 287, en wat voor een! (Klik op de Flickr-button voor de andere foto's!)
- Gegevens
De Krekelzanger en de Bosrietzanger. Die twee soorten kon ik vandaag bijschrijven op mijn soortenlijst. Beide in Vlaardingen.
De eerste zeldzaamheid zag ik - ver weg en tegen het licht in helaas - in de Broekpolder, de tweede - iets dichterbij - in de Rietputten. Die werd trouwens op naam gebracht door Rob die reageerde op mijn oproep op Facebook.
In de Rietputten kiekte ik - naast die Bosrietzanger - ook nog een gezinnetje Blauwborst en een overvliegend Koekoekvrouwtje. Verder zag ik er onder andere een Vos, een voorbij vliegende Roerdomp, wat jonge Baardmannetjes, veel Rietgorzen en Rietzangers, wat Grutto's, Tureluurs en Bergeenden, de Tjiftjaf en Fitis en tot slot de Cetti's Zanger. Een vruchtbaar dagje dus weer.
Kijk voor meer foto's maar even in het Flickr-album van vandaag.
- Gegevens
Minstens twee jongen. Die telde ik vanmorgen in de Torenvalknestkast op de Jachthaven Jonkman. En bij de Haviken op Koudenhoorn zag ik er volgens mij achteraf op de foto wel drie.
En tussen die twee nestplekken in stonden er nog twee andere soorten klaar voor de kiek. Eerst de Velduil in de Kooipolder. Die zat heerlijk in het zonnetje te niksen. Hij had al twee zeilboten aan zich voorbij laten trekken zonder met zijn ogen te knipperen. En toen ik daarna langs kwam varen keek hij daar wel even van op, maar vervolgens arrogant de andere kant op. Pas toen er een vreemde snuiter in een kano hem te na kwam, hield hij het voor gezien.
Een paar paaltjes verder bleef een Grutto wél stoer staan voor de kanoër. Ook voor mij uiteraard, want hij had van de uil begrepen dat ik de minst enge was van de twee. Had ik even mazzel.
- Gegevens