Blog
Soort 255: Sperweruil
De media hebben de Sperweruil in Zwolle zo beroemd gemaakt dat het er al dagen een gekkenhuis is. Gelukkig trekt de vogel zich er niets van aan en doet rustig zijn ding. Zelfs de sloopwerkzaamheden onder zijn boom laten hem nagenoeg onberoerd.
Dankzij John was ik er dus ook vandaag. En zowaar; hij zat er nog en dat niet alleen, er was ook af en toe een zonnetje, terwijl het elders in het land bewolkt en hier en daar zelfs regenachtig was. Het werden 360 geslaagde kiekjes. Hierbij een selectie.
Een prachtdag en een nieuwe soort (255), met dank aan John.
- Gegevens
Zal je altijd zien
Sta ik net - samen met Thea - een onbekende vogelaar te vertellen over de Sneeuwgorzen die van de week op de dijk zaten, landen er twintig vlak voor onze neus tussen de basaltblokken voor het Semafoor. Zal je altijd zien dat mijn camera thuis ligt. Gelukkig was de ons vreemde vogelaar zo vriendelijk mij een van zijn camera's te lenen. Daar kon ik mijn eigen SD-kaartje in stoppen om toch nog wat bewijsplaatjes te maken. Dank daarvoor dus!
Ze bleven maar een paar minuten afwisselend foerageren en opvliegen, alvorens zij definitief door een Zwarte Kraai werden verbannen naar de overkant van de haveningang.
Even eerder zag ik nog een Eider en een Zeehond. En dat allemaal nog voor de lunch. Moet niet gekker worden. Wie weet wat de middag nog gaat brengen. Toch maar eerst mijn eigen camera ophalen!
- Gegevens
Roodkeelduiker wil niet gered worden
Zowel de Wulp als de duikploeg van de Brandweer stonden in de startblokken, maar toen onze ongelukkige Roodkeelduiker de Dierenambulance in het vizier kreeg, dook hij onder. Tot dan toe had hij vlak aan de kant wat liggen dobberen. Nu liet hij de medewerkers weer alle hoeken van zijn domein zien, van spuisluis tot ver aan de overkant van het Verversingskanaal en van dichtbij tot veraf. Geen beginnen aan dus. En als pesterijtje kwam hij - toen de Dierenambulance net was vertrokken naar een andere klus - weer heel dichtbij zitten poetsen. Bijna met de hand te pakken; eikel! Ik geef het definitief op. Moet'ie het zelf maar weten.
(foto onder: Ingrid van Biljouw)
Daarvoor had ik op de dijk aan de Zeekant/Strandweg weer wat foto's kunnen maken van de drie Sneeuwgorsjes, maar toen ik die beestjes vanmiddag aan Ingrid wilde laten zien waren ook zij vertrokken. Kennelijk benauwd voor de plaatselijke Slechtvalk. Dan niet!
En - oh ja - in de Buitenhaven zwom intussen ook nog een Gewone Zeehond.
Vruchtbaar dagje!
- Gegevens
Op de plaats...rust...
Niets spannends te melden. Behalve dan dat de Roodkeelduiker nog steeds - doch minder actief dan voorheen - in het Verversingskanaal dobbert en dat de twee scharrelende Sneeuwgorzen op de lange dijk langs de Boulevard gezelschap hebben gekregen van een derde (en van Arno en Fennie zag ik).
Einde oefening.
- Gegevens
Piet en zijn Pietjes
Piet vraagt al dagen aan iedereen waar hij moet zijn om Sneeuwgorzen te fotograferen. Ik verwees hem gisteren naar de dijk aan de Zeekant, maar hij geloofde mij nauwelijks. Hij zou wel zien; het was hem bovendien te winderig.
Zelf toch ook een beetje nieuwsgierig geworden liep ik vanmorgen die kant op en jawel, ik trof ik er inderdaad een stuk of vier. Twee op de dijk en twee langsvliegend. Toch maar even retour station voor de camera. Ik kiekte ze redelijk netjes, al zeg ik het zelf.
Op de terugweg zag ik op de Vissershavenweg Arno. Kennelijk ook op zoek. Die wees ik de stek. Daarvandaan belde hij mij even later dat Piet kon komen; ze zaten er gelukkig nog steeds. Toen ben ik Piet maar even van het Zuidelijk Havenhoofd gaan plukken, want hij zou het mij nooit hebben vergeven... En even later maakte ik te zamen met hem nog wat prentjes.
Piet dus eindelijk zijn pietjes. Geen zwarte, maar Sneeuw... Hij blij!
- Gegevens