'Nog wel een beetje koppijn!' Dat is - met 4,4 sterren van acht stemmers - de Foto van de maand oktober geworden. Op een tweede plek staat de foto van de zelfde Bladkoning: 'Hé, U daar?' met 3,9 sterren van acht stemmers en een derde plek is er deze maand niet, want geen enkele andere foto haalde de kiesdrempel van zeven stemmers; vandaar.
En veel dank weer voor het stemmen!
De geredde Roodkeelduiker van eergisteren is vanochtend weer - gezond en wel - in vrijheid gesteld. Zie Vincents waarneming.
Op 12 maart, mijn eerste vaardag van dit seizoen, trof ik in de Lakerpolder een jonge Havik. Ik maakte er mijn eerste geslaagde Havik-foto van. En wat dacht je wat? Vandaag, de laatste vaardag van het seizoen, tref ik in diezelfde polder wéér een Havik! Deze dus. De zelfde misschien?* Wat een toeval! Hoewel, toeval bestaat niet. Hij was driftig aan het jagen en had geen oog voor mij. Nou eentje dan. En helaas kwam hij er lang niet zo mooi op te staan als de eerste, maar ik heb hem en dat telt.
De plaatselijke Buizerd, nog wat andere bewijsplaatjes van de Havik én het bewijs dat mijn boot vandaag écht zijn laatste vaardag beleefde, staan in de diashow. Voor de liefhebber.
*) P.S. Van verschillende kanten komt het bericht dat het nooit dezelfde Havik geweest kan zijn. De eerste is een jong, de tweede een volwassen exemplaar. Dat volwassen worden lukt een jong niet in een paar maanden. Waarvan acte.
Ik dacht met de drie Jan-van-Genten in de mist en bovenstaande - eveneens helaas wat mistige - jonge Kuifaalscholver voor de kop van het Zuidelijk Havenhoofd, het gekste van de dag wel gehad te hebben. Mis evenwel. Bij de auto zat deze 'lawaaipapegaai' (zoals Cobi hem omschreef). Of het een ontsnapte is uit Avifauna of van een particulier zullen we nooit weten* denk ik, maar handtam was hij zeker. Bij mijn poging om te kijken of hij een ring droeg, ging hij bijna op mijn vinger zitten, bedacht zich nog net op tijd en koos toch maar voor zijn vrijheid. Gelijk heeft hij!
*) P.S.: Het is trouwens een Agapornis Roseicollie (dwergpapegaai) en hij komt niet uit Avifauna, volgens hen.
De Roodkeelduiker uit dit verhaaltje heeft zijn leven te danken aan Thea. Zij zag dat het beestje verstrikt zat in het staandwantnet van de Scheveningen 4, dat al dagen vlak tegen het Noordelijk Havenhoofd aan staat. Rap de Dierenambulance gealarmeerd. Nadat de dienstdoende 'ziekenbroeder' Rutger zich ervan verzekerd had dat het beest nog leefde werd de Brandweer geraadpleegd, die vervolgens de KNRM aan het werk zette. De opgepiepte Scheveningse reddingboot 'Kitty' kwam - in de tijd dat ik op Thea's fiets thuis mijn camera aan het halen was - naar buiten om de vogel op te scheppen en los te snijden. Ik kon nog net het aan boord halen kieken. Thea heeft wat eraan vooraf ging.
Terug bij het KNRM-ponton nam Rutger het slachtoffer van de bootbemanning over voor transport naar vogelasiel De Wulp.
Hopelijk leeft hij nog lang en gelukkig*. Met twee maal dank aan Thea en één maal aan de rest van de betrokkenen.
*) P.S. De Roodkeelduiker is op 31 oktober weer - gezond en wel - in vrijheid gesteld. Zie Vincents waarneming.