Ik had ze zaterdag al gezien toen ik de leucistische Merel aan het kieken was, de Goudhaantjes. Het was toen zo donker dat het ten enenmale onmogelijk was er zelfs maar een bewijsplaatje van te maken. Dat lukte vandaag gelukkig ietsje beter. Ik hield er in elk geval voor mijn Clingendaellijst mijn eerste foto van deze soort aan over.
P.S.: Het kleinste vogeltje van Europa dus!
Deze Fuut van 6 december (in winterkleed uiteraard) is niet écht bijzonder, maar mooi wel de 61ste soort die voor mijn geheel bijgewerkte Clingendaellijst op de foto komt.
De leucistische Merel is daarop trouwens ook te bewonderen, maar niet als nieuwe fotosoort, want een Merel had ik uiteraard al.
Voor de liefhebber: die lijst is gebaseerd op deze query op waarneming. 't Is maar een weet.
'Leucisme is een afwijking bij dieren en mensen die leidt tot een verminderde pigmentatie. Leucisme lijkt op albinisme en wordt daar soms mee verward.'. Dat valt er op Wikipedia te lezen over de afwijking waar deze Merel aan lijdt. Hoewel...lijdt?
John had mij zijn locatie verklapt en ja, hij zat er inderdaad. Dank aan John dus. Er zat trouwens ook nog een vrouwtje met wat witte staartveren. Die kwam niet op de kiek.
Niet mijn eerste kennismaking trouwens met zo'n wit exemplaar, maar wel de eerste die in mijn Vogelalbum terechtkomt. Terecht toch?
Een Roodborstje kwam tijdens deze fotoshoot vlak naast mij zitten, zo van: "Wat doet u hier?" Hij staat er dus ook op, alsmede een paddestoel, rood met witte stippen, zonder dat daar kabouter kandelaar op heen en weer zat te wippen. Die staan op mijn gloednieuwe Facebookpagina. Kijken of dat medium een toegevoegde waarde heeft. FF als test dus voorlopig.
Lekker bezig!
De IJsvogel op Havenhoofd (17-11-2014) werd de Foto van de maand november. Hij kreeg twee stemmen meer (9) dan de Vuurgoudhaan op de blokken van de 20ste november die op de tweede plek staat. Beide scoorden ze 4,4 sterren, dus daar lag het niet aan.
Ook deze maand geen derde plek i.v.m. het niet halen van de kiesdrempel.
Dank wederom voor de medewerking!
Dat het geen wereldprenten zouden worden, daarvan was ik mij terdege bewust toen ik vanmiddag nog op zoek ging naar de Visarend in 's-Gravenzande. Het was somber, vochtig weer, maar toch. 'Niet geschoten is altijd mis', was de lijfspreuk van mijn vader en daar deed ik het maar mee. Ik kwam, zag en schoot. Zie hier het resultaat. Met wat lichter weer zeker nog eens terug (maar dat zeg ik bijna bij elke stek).