Marius had het mij al ge-sms't, maar vanmiddag stelde ik het ook hoogstpersoonlijk vast: er wordt gebroed!
Volgens hem dus vanaf gisteren. Het Duindorpse Torenvalkvrouwtje heeft nog wel wat moeite om haar draai te vinden, maar ze blijft de zaak netjes warmhouden. Dat zou dan drie dagen eerder zijn dan vorig jaar. Toen meldde ik op 11 april dat ze er vast op zat.
Dit keer dus geen foto's, want er is nauwelijks iets te zien, maar dat is op zich dus het nieuws!
Als hij niet had geroepen dat hij eraan kwam met het eten, dan had ik het stel waarschijnlijk niet ontdekt. Ik zag daardoor nog net hoe pa Sperwer wegvloog bij het vrouwtje en - gelukkig pas na twee klikken - ook bij mij. Het vrouwtje daarentegen ging uitgebreid - voor het oog van de camera - staan te nassen. Daar kon ik een uiterst compleet verslag van klikken. Zo lukt het niet zo vaak.
De aangekondigde paring daarna ging echter dan weer net niét door: man met hond! Grrr......
De Clingendaelse Sperwers zouden aan de overkant van de sloot nieuwbouw aan het plegen zijn. Nou, als dat zo is, dan betreft dat een ander stel dan dat ik vanmorgen bezig zag. Dat was een eerder gebruikt nest aan het renoveren. Hoewel: dat? Pa bracht een takje aan, terwijl moe van een afstandje toekeek. Er was er dus maar één die werkte en ook niet als een bezetene trouwens.
En dat mogelijke tweede stel? Ik zag wél een ander nest in aanbouw, maar daar gebeurde verder niets. Doch wie weet?!
Marius had gisteren het Duindorpse Torenvalkvrouwtje plat in de nestkast zien zitten. Dat zou kunnen wijzen op broeden.
Vandaag leek het daar weer niét op. Toen ik aan kwam zat het mannetje in de opening op wacht en stond het vrouwtje op haar vreetplek te knabbelen. Toen er een herdershond tegen mij ging staan te blaffen, vloog zij geschrokken naar haar mannetje en vervolgens diep het duin in. Ik trof haar later op de ochtend weer in de kast en weer staand in de opening. Duidelijk geen broedgedrag. Nog even geduld dus a.u.b.
Na de Torenvalken, trof ik in de Buitenhaven een Zeekoet. Het begon echter zo hard te regenen dat ik er mijn auto niet voor uit kwam. Ik zag hem langzaam de Voorhaven in zwemmen, dus leek het mij handig om om te rijden. Goed gegokt, want daar was het én droog én zwom het beest vlak langs de kade. Mazzel dus.
Intussen hoorde ik rond de hele haven de Zwarte Roodstaartmannetjes ratelen en zingen. Het ratelende aanloopje lijkt net op het wrijven over een zakje kiezelsteentjes. Een van de mannetje kwam op de kiek. Het bijbehorende vrouwtje bleef onder de auto's schuilen voor de drup. Zij komt nog wel.
De hele ochtend grijs en druilerig dus, maar bepaald niet saai!
De "Velduil op een kluitje bij het riet" uit Zevenhuizen werd Dé Foto van de Maand maart 2016.