Ik hoorde ze piepen en wist nog niet wat het was. Het bleken twee Groenpootruiters te zijn. Wat rusteloos, maar toch redelijk kiekbaar. Voldoende in elk geval voor het op naam brengen. Klik maar even op de Flick-button voor de andere determinatieplaatjes.
(Klik op een foto voor een vergroting.)
Dankzij een kratje bier, heb ik nu mooie foto's van de Rosse Waaierstaart. Dat zat zo.
Toen ik aankwam bij de Slufter, zat de vogel vlak achter het hek. Heel soms zag ik hem even, maar daar begreep mijn autofocus dan weer niets van. Die zag gaas, gras- en andere sprieten en heel soms iets bewegends. Om de vogel zonder obstakels in beeld te kunnen krijgen, moest ik dus eigenlijk boven het hek uit zien te komen. En daar kwam Heineken om de hoek kijken. Als ik het kratje bier, dat nog in mijn auto stond, nou eens omvormde tot bierkratje. Dat zou precies de goede opstap zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Exact op tijd voor 'de prent van de dag' van een voor mij nieuwe (#290) en uiterst zeldzame soort.
Dit exemplaar werd trouwens ontdekt door Jorrit Vlot en volgens de Dutch Birding-site is hij slechts éénmaal eerder in Nederland waargenomen.
En op dat alles proosten we graag, meneer Heineken.
Een Roodkeelduiker, wel al in de rui, maar nog goeddeels in zomerkleed. Dat maak je niet vaak mee in je leven. Maarten Haverkamp zag hem landen vanmiddag, vlak voor de kop van het Zuidelijk Havenhoofd. Sensatie dus.
Net toen ik aan kwam, was hij buiten beeld. Gelukkig voor mij vonden we hem vrij snel weer terug. Hij liet ons vervolgens drie keer het havenhoofd op en neer lopen. Vermoeiend beestje dus, maar hij was het waard.
Daar voor had ik in de 1e Haven een geel vogeltje op een boot zien zitten. Ik denk een Tjiftjaf, maar wie weet.
En op het strandje voor de kop van het oude Zuidelijk Havenhoofd zat een jonge Bonte Strandloper en.....
de Zilverplevier. Met beter licht kwam die ook beter op de foto dan gisteren.
Voor alle soorten geldt: even op de Flickr-button klikken voor de overige foto's.
Zilverplevier. Die vormde het hoofdgerecht van vanochtend. Hij zat - met twee Kanoeten, een Steenlopertje en wat meeuwen - op het strandje voor kop van het oude Zuidelijk Havenhoofd. Hij liet ons begaan en deed zich ondertussen tegoed aan wormpjes en vliegjes. Een leuke sessie, verpakt in wat halsbrekende toeren om beneden en weerom te komen.
Daar voor waren wij al getrakteerd op een drietal Kanoeten en een Oeverpieper. De plaatjes ervan werden pet, maar het zien alleen al geeft toch weer die najaarskriebels. Zo van: 'wat staat ons nog meer voor moois te wachten?'.
Als dessert was er Zwarte Roods-taart (keuze uit vier smaken) en jonge Witte Kwiks-taart.
En net buiten het bereik van de camera's keken de Zwarte Zee-eend en wat Oeverlopertjes en Tapuiten verlekkerd toe. En toen was het pas 13:00 uur, kan je nagaan.
Het Zwarte Roodstaartmannetje vroeg mij met klem om te vermelden dat hij beslist niet contactgestoord is, zoals ik gisteren suggereerde. Hij had het toen alleen zo heet dat hij liever in de schaduw tussen de pallets bleef zitten.
Een heuse rectificatie dus, mét de hem beloofde bewijsfoto's van het tegendeel. Bij dezen!
Het Zwarte Zee-eendmannetje daarentegen had geen commentaar op het bericht van gisteren. Hij vond alles best.
En zijn buurman, deze geringde Kokmeeuw, vroeg mij om zijn Poolse ringer even door te geven dat 'alles wel' is met hem. Dat zal ik doen.
P.S.: Hier de link naar zijn levensloop.