Ik werd met trompetgeschal verwelkomd. Daar was ik niet echt blij mee, want het betekende dat zij de aftocht bliezen. En dat, terwijl ze zo mooi vlakbij het Ganzenhoekbankje zaten. Zij zagen mij echter eerder dan ik hen.
Ondanks dat en ondanks het grauwe weer, staan ze er toch herkenbaar op, pa, ma en ukkepuk Wilde Zwaan. Ik ben er in elk geval tevreden mee en daar gaat het om, toch?
Al voor mijn eerste bakkie koffie zag ik de eerste Jan-van-Genten voorbij komen. Omdat het WNW-5/6 woei besloot ik naar de Pier te gaan om te kijken of er mooie prenten te schieten waren. Nou nee dus. Bijna alle vogels bleven ver op zee. Slechts een enkeling kwam binnen de nieuwe Pier-boeien. Deze twee dus ook. Niet mooi, wel sprekend.
Buitengewoon waren wel de aantallen waarin ze langs kwamen. Zoveel had ik er in elk geval nog nooit op één dag gezien. 's Avonds bleek mijn observatie aardig te kloppen. De trektellers wisten een nieuw Haags dagrecord te noteren, met 1.911 exemplaren. Bij de Vuurtoren van Ouddorp kwam men zelfs op 3.514 exemplaren. Kennelijk trok er dus een enorme school vissen voorbij, want anders zijn deze aantallen in deze tijd van het jaar niet te verklaren.
Ik heb genoten in elk geval en zij waarschijnlijk dus ook.
Waarschijnlijk zijn ze nooit echt weggeweest, maar waren ze gewoon na 12 december even buiten beeld, de twee Fraters van de Houtrustweg. Toen ik daar vanochtend uit mijn auto stapte, kwamen ze mij in elk geval vrolijk tegemoet vliegen. Om het overzichtelijk te houden, streken ze eerst even neer op de nieuwe kale zandhoop. Toen ik ze daar gekiekt had, gingen ze aan de voet van de berg foerageren met een kleine drinkpauze op het transformatorhuisje.
August was zo vriendelijk om mijn herontdekking door te geven aan de Haagse-WhatsApp-groep en toen werd het toch nog gezellig. Alleen waren ze - tegen de tijd dat de eerste toeschouwers arriveerden - al naar het bunkerveldje aan de overkant gevlogen. Daar lieten ze zich gelukkig goed bewonderen. Was er niemand voor joker gekomen! Zélfs Nick niet dit keer.
In de tussentijd zag ik ook nog de IJsvogel, een Oeverpieper, de Kuifduiker, wat Bruinvissen en Zeekoeten, de Eider en twee Jan-van-Genten. Kortom: druk-druk-druk-druk. Gelukkig is het bijna Kerstvakantie!
Ik stond - ondanks het grauwe weer - eigenlijk te hopen op de binnenkomst van de eerste winter burgemeester. Die laat echter nog op zich wachten.
Wat er wel redelijk in de buurt kwam, waren vier Jan-van-Genten. Twee pasten in de zoeker. Het volwassen exemplaar (in winterkleed uiteraard) voorop, gevolgd door een 3e kalenderjaars. De andere (waaronder een donker jong) kwamen er ongekiekt vanaf. Mazzelaars...
Het begon met deze Stormmeeuw. Hij stond zo verlegen te wezen, dat hij wel op de foto moést! Dat is een.
En op datzelfde strandje liep deze druktemaker druk te doen. De Drieteenstrandloper. Dat is twee.
Nummer drie werd de Kuifduiker. Hij bleef op gepaste afstand, waardoor het wederom geen wereldprent werd. Maar hij blijft vast nog wel even en dan wordt hij ook vast wel wat minder schuw.
Net als nummer vier, de Eider. Die zit er nu al zo lang, dat de mensheid hem worst zal wezen. Wil jij een foto? Dan krijg jij je foto! Wat jij wilt.
Nummer vijf was nauwelijks te zien. Die zat halverwege de KNS-boei, maar hij staat er op. De Roodkeelduiker.
En toen ik even later op het Zuidelijk Havenhoofd was, kwam soort nummer zes over vliegen. Een jonge Blauwe Kiekendief. Klik maar even op de Flickr-button. Daar staan nog negen prentjes van deze vogel.
En tot slot bleef nummer zeven, de Zeekoet, ook bijna buiten het bereik van mijn camera. Ook daarvan dus alleen een bewijsplaatje.