Ze zaten er dus nog, de Sneeuwgorzen, als vroeg Kerst-cadeautje. En vandaag niet alleen de telefoon mee, maar ook het kanon. Goed voor driekwartier plezier!
Piet kwam achter de Visafslag vandaan, toen ik hem tegenkwam. "En?" "Niets! Geen IJsvogel, helemaal niets!"
Nou mooi mis Piet. Toen ik het landtongetje op liep, zag ik ze. Twee Sneeuwgorzen. Ze kwamen tot op twee meter. Helaas had ik alleen mijn telefoon bij me. Maar ze staan wel helder op mijn netvlies en dat is ook wat waard, toch?
Marius sms'te mij om 11:09 uur dat hij het IJsvogeltje in beeld had. Ik kon hem even later melden dat ik niet alleen diezelfde IJsvogel, maar ook hem in de zoeker had. Toeval bestaat niet!
En niet veel later zagen wij het beestje weer. Nu in de damwand onder het Nationaal Topzeilcentrum Den Haag. Hij houdt duidelijk van zoute vis!
(Zie ook mijn registratie op waarneming.nl.)
Omdat Middelste Zaagbekken op zout water te vinden zijn, ging ik er zomaar van uit dat het drie MiZa's waren die ik de havenmond binnen zag vliegen. Totdat Marius de foto's zag. 'Niks MiZa's! Grote Zaagbekken!'
Zo zie je maar hoe je jezelf op het verkeerde been kunt zetten. "Geconditioneerd denken" heet dat, geloof ik.
Op mijn ochtendronde trof ik de Alk weer. Dit keer in de toegang tot de 1e Haven. En vanaf een van de drijfsteigers in de Werkhaven - ondanks het tegenlicht - redelijk goed te doen. Hij heeft het hier kennelijk naar zijn zin! Ik dus ook!
Ik was van de week al voor joker naar hem op zoek geweest, maar vandaag maakte hij dat ruim goed. De Klapekster. Hij had het regelmatig aan de stok met een Torenvalk die het op dezelfde prooien had gemunt. Hij vloog hem dan aan en ging vervolgens een eindje verderop luidruchtig zitten wezen. Daarop reageerde dan weer een ander vogeltje, dat bij nader inzien een Tjiftjaf bleek te zijn. Ik heb vanaf twaalf uur tot even over enen van het gedoe kunnen genieten. Toen had de Klapekster een grote prooi te pakken en vloog daar ver mee weg. Uit het oog, maar niet uit het hart.