Toen hij vanmorgen langs de waterlijn vloog, kon ik vanuit huis een paar bewijsplaatjes maken. Ik zette die op waarneming. Rond twaalven zag ik hem weer. Hij zwom nu recht voor. Ik besloot om toch maar even - gewapend met kijker en camera - naar beneden te gaan; want wie weet.....
Hij dobberde rustig met de stroom mee en keek niet op (wel om) toen een kiter bijna over hem heen voer. Geen goed teken, vrees ik. Een Jan-van-gent zo dicht op de kust is so-wie-so al verdacht, maar als die dan ook nog eens duf is......
En de Zwarte Roodstaart? Die alarmeerde rustig voort....
Eindelijk ben ik er achter waar de Zwarte Roodstaarten broeden. In onze garage dus!
Ik hoorde en zag ze daar al een tijdje rondscharrelen. En toen ik vandaag mijn auto uit kwam, vloog er eentje met voer in de snavel vlak langs mij naar...... het nest! Nu weet ik dus waar het zit en dat ze jongen hebben. En even later kwam hij míj́ vragen waar ik woonde. Nou, daar boven dus! En als ik huilers, poezen of Eksters voor je kan wegjagen, klik je maar!
De Japanse Tuin Sperwers hebben vijf jongen grootgebracht.
Vier daarvan zijn inmiddels uitgevlogen en nauwelijks meer te vinden. Alleen als er een ouder in de buurt komt, hoor je ze. Een vijfde - het nestdotje - heeft het helaas niet overleefd. Die lag een tijdje terug dood onder de bomen. Maar vier - zo te zien gezonde - jongen is ook een mooi resultaat, toch?
Vanochtend kiekte ik er twee van de vier en hoorde ik er drie tegelijk. Hopelijk gaan ze voor de kiek van een volgende keer even netjes op een rijtje zitten.
*) Adrie Remeeus noemde ze zo in zijn artikel. Klik en zie!
De drie Bruine Kiekendief-jongen waren zich ruim aan het amuseren. Een beetje stoeien in het gras en wat oefenen in het landen in een boom. Totdat er plots in diezelfde boom een Havik neerstreek.
Opeens was pa in beeld, terwijl moe het echte werk voor haar rekening nam. Ze liet zich als een steen naar beneden vallen en vlak boven de Havik ging de rem er pas op. En weg was hij..... Effectief dus!
Hij lag nog heerlijk te dutten, de Kleine Burgemeester bij mij voor de deur. Pas toen er een traktor met een zogeheten 'beach-cleaner' voorbij kwam, keek hij even op. Heel even maar...
En ineens landde er een Grote Stern vlak voor onze snufferds. Kennelijk uitgeput, maar in elk geval niet schuw.
De gele snavelpunt geeft aan dat het een volwassen exemplaar is en de witte spikkels op zijn kop zijn de eerste verschijnselen van zijn winterkleed. In dat kleed is zijn voorhoofd helemaal wit.