Marius vroeg zich af hoeveel Torenvalknesten er nou eigenlijk in de regio zijn. Ik Googelde wat en vond er onder andere eentje in 's-Gravenzande. Ik er heen vandaag.
Ik werd er gastvrij ontvangen en via de paardenstal naar de kast geloodst. Er zou één jong in zitten en drie onbevruchte eieren. Dat jong liet zich aanvankelijk niet zien. Het zoontje van mijn rondleidster ontdekte wel het vrouwtje aan de overkant op een lamp. Had ik in elk geval wat. Maar gelukkig kwam het jong nog even in de poten, zodat ik hem kon kieken. Ik schat nog zo'n dag of vijf voordat hij vliegt. Ben benieuwd.
De Torenvalknestkasten in twee "beestenbomen" in de aangrenzende Poelzone bleken niet in gebruik te zijn.
In diezelfde Poelzone trof ik nog wel een nesteilandje waar een koppeltje Visdiefjes twee jongen grootbrengen. Ook leuk.
En tot slot van mijn dagje Westland kiekte ik in de Kapittelduinen nog dit Grote dikkopje en een serietje Libellen. Klik voor die laatste vangst maar even door naar waarneming.nl.
Ze zijn nu alle vier uitgevlogen, de jonge Duindorpse Torenvalken. En ze kunnen het goed met elkaar vinden, getuige deze foto.
En op een richel van de hoogbouw aan het begin van de Hartsenhoekweg, zag ik ook een Torenvalk(jong?). Waarschijnlijk eentje van het paar dat vroeger op de Watertoren zat. Benieuwd waar precies en hoe die familie nu gehuisvest is.
Toen ik vanmorgen aan kwam bij de Torenvalklocatie in het Westduinpark, zat de gisteren uitgevlogene op een rolluik van de filmbunker.
De tweede was vlak voor mijn komst ook uitgevlogen en zat boven op een Amerikaanse vogelkers nog bij te komen van zijn 'maiden flight'.
En terwijl ik die nummer twee sta te fotograferen, zie ik in mijn ooghoek nummer drie komen aanzeilen. Die verdween aanvankelijk buiten beeld in de lage begroeiing, maar kwam na een klein uurtje een dood boompje in geklommen. Daar kreeg hij later gezelschap van nummer twee. Toen die ruzie met elkaar kregen, kwam het vrouwtje tussenbeide en gaf er een de opdracht met haar mee te vliegen en de ander met rust te laten. En zo geschiede. De meevlieger knalde de hekken in onder ma's vaste zitplek en zat later netjes bij haar in de buurt. Op het strafhekje...
En nummer vier? Die deed wel alsof hij wilde uitvliegen, maar had daar stiekem toch geen zin in. Waarom zou hij ook. Ik zag dat pa hem nog drie keer een muisje kwam brengen, dus ook weinig aansporing van die kant. Die blijft daar nog wel een nachtje slapen, verwacht ik.
Het eerste Torenvalk-jong verliet vanmorgen voor het eerst de nestkast bij de filmbunker in het Westduinpark en ik was erbij.
Ik zag vlak ervoor bij deze eersteling het adrenaline-niveau naar recordhoogte stijgen, waardoor ik op tijd kon aanleggen om deze fotoreportage te kunnen schieten. Je ziet dat hij het onderweg in zijn broek deed van de zenuwen, maar zijn 'maiden flight' liep goed af. De landing was wat onelegant, maar dat hoort zo zo'n eerste keer. Daarna had hij precies drie uur nodig om bij te komen van de schrik en om zich voor te bereiden op zijn volgende doel. Dat werd het prikkeldraad. Later riep het vrouwtje hem en vloog hij naar haar toe en landde daar netjes op het hek. Die gaat het wel redden dus. Morgen de volgende?
Toen ik na het maken van deze foto wenste dat de Vuurlibel even helemaal "vrij" ging zitten, vloog hij recht op mij af en ging op een armlengte afstand van mij zitten. Wel helemaal vrij - dat wel - maar zo dichtbij dat mijn scherpstelmechanisme er niets mee kon. En even netjes wachten tot ik mijn telefoon uit mijn zak had om hem daarmee te kieken, zat er niet in. Hij vond het wel best zo....