Ik ging terug voor betere foto's van de jonge Visarend, doch het werden 'bewijsplaatjes'. Maar daar zouden toch aardig wat vogelaar voor tekenen, toch? Zie waarneming.nl voor de andere twee kiekjes.
Ik zou eigenlijk niet gaan, omdat ik in dat gebied het liefst in mijn uppie ben. En aan de ingevoerde waarnemingen te oordelen zou dat daar zeker niet gaan lukken.
En inderdaad, toen ik op de plek des heils aan kwam, stonden de picknick-tafeltjes als uitgeklapt. Ik dus maar gelijk door naar mijn Wielewaal-stekkie. Maar ook op die plek werd ik al spoedig omgeven door babbelgeluiden. Jammer maar helaas. Gelukkig dat de Visarend zich daar twee keer aan mij vertoonde. De eerste keer vloog hij met prooi en al de bomen tussen de plas en het Steurpad in. En toen hij na een minuut of twintig was uit gegeten en werd opgestoten door een collega-vogelaar*, gaf hij nog even een 'fly-by'. Was ik toch niet helemaal voor joker door gelopen en had ik mij op de tweede plek ook niet voor niets willens en wetens laten 'verstoren'. Maar voor de écht mooie foto's zal ik toch nog een keer terug moeten naar locatie 1, compleet met ligstoel en oordopjes.
*) Die kwam zich trouwens later nog verontschuldigen; hij had hem niet in de gaten gehad voordat hij opvloog. Excuses waren wat mij betreft niet nodig, maar gaarne aanvaard. Leuk gebaar!
Behalve babbelaars, trof ik er ook nog Dodaars, Puperreiger en Buizerd. Werd het daar toch nog gezellig!
De Scheveningse tender MAARTJE is dan wel geen sleepboot, maar als haar Arabische zusje ESTRELLA (2) een eigen dossier waard is, dan komt zij daar zeker ook voor in aanmerking.
Klik hier als je het wilt lezen.
Het is geen sleepboot, maar een bevoorradingsschip, de nieuwe ESTRELLA. Vandaar dat ze geen "Sleepbootdossier" heeft gekregen, maar een "Scheepsdossier. Klik hier als je dat wilt lezen.
Het Koekoeksjong had geen seconde rust. Eerst moest het zich verstoppen voor Dick H. en daarna voor de Eksters. Die lieten het diertje geen seconde met rust. Geen tijd dus om te poseren dit keer. Wie weet een volgende keer. Ik heb nog tot eind september/begin oktober. Dan gaat het jong zelfstandig op trek naar Afrika.
Met de Steenuil was het eigenlijk van hetzelfde laken een pak. Ook die werd regelmatig aangevlogen door de jonge Eksters. Uiteindelijk zocht hij een plekje op waar hij rugdekking had en liet toen de jongelingen hun gang maar gaan. Zolang ze hem maar niet aanraakten. En in een gevechtspauze had hij gelukkig ook nog heel even oog voor mij. Bedankt!
En aan het einde van mijn bezoek aan de N3MP e.o. werd ik uitgezwaaid door een van de vele Torenvalkjes. Tot later!