Deze poes had mijn oproep duidelijk niet gelezen. Hij had het gemunt op de jonge Zwarte Roodstaarten uit de parkeergarage.
Volgens de overbuurman was er vanmorgen al eentje gesneuveld. Zonde van de moeite die de ouders in de opvoeding ervan hebben gestoken. "De natuur!", zei de buurvrouw. Hoezo natuur?
Even daarvoor kwam er eentje onder mijn auto vandaan, toen ik naar de Jumbo wilde. Hij zocht eerst bescherming bij zijn spiegelbeeld in de ruit van een naaststaande Opel.
En vlak daarna verhinderde hij mijn vertrek door op de geopende achterklep van mijn auto te gaan zitten. Of hij inmiddels is verworden tot poezenhapje, vertelt het verhaal niet. Ik zag hem in elk geval - toen ik eenmaal terug was - niet meer rondstuntelen......
Het was een behoorlijk kabaal. De Merels alarmeerden en de jonge Sperwers schreeuwden om eten. Het dichtstbijzijnde jong werd als eerste bediend en ging boven mijn hoofd staan te knagen. Mazzel dus.
En even later trof ik een tweede die heerlijk aan het zonnebaden was. Niet helemaal vrij-zittend, maar leuk genoeg voor de kiek. En toen hij gestoord werd van een van zijn nestgenoten, draaide hij zich boos om en had ik hem iets beter. Bedankt!
De Zwarte Roodstaart-ouders waren erg opgewonden. Het waarom werd mij snel duidelijk: het eerste jong vliegt! Gefeliciteerd en op naar de volgende mijlpaal!
En dat er nog meer jongen zijn, viel op te maken uit de voedselvluchten naar het nest. Wordt dus vervolgd!
Ik kiekte er vanuit mijn boot vrolijk op los. Een Roodhalsgans is tenslotte een gewilde doch zeldzame wintergast. Totdat........ ik zag dat dit jonge exemplaar een groene kwekersring droeg. 't Zou ook te mooi zijn, zeker in de zomer!!
In dezelfde boom als waar de Groene Specht zat, landde even later ook een Sperwer. Na de kiek ging die onmiddellijk door achter wat zwaluwen aan.
En een half uurtje later trof ik er een aan de andere kant terwijl die kennelijk net prooi had afgegeven aan de jongen, want die waren druk aan het roepen en vliegen. Niet te kieken, maar wel leuk!