Uitsluipen. Zo noemen ze het proces waarbij een volgroeide larve uit het water komt en zich ontpopt tot libel of juffer.
Ik zag vanmorgen een deel van dat proces en maakte er wat plaatjes van. Zie het desbetreffende Flickr-album
Het kan raar lopen. Op 6 juli zag ik mijn eerste libel en nu zit ik het uitsluipproces te volgen. Hoezo verslavend?
Ik had er al voor gewaarschuwd, maar vandaag ging het dus écht mis. Na de vogels, de vlinders en de libellen, drongen nu nog meer 'reptielen en amfibieën' zich aan mij op.
Het begon in de Libellenvallei met een stelletje Zandhagedissen [foto 1.] die als eerste op de foto wilden. En na wat 'uitsluipende' juffers en eileggende libellen, kwamen bij de boerderij wéér de Boomkikkers [foto 2.] in beeld. Eerst gewoon eentje, maar alras drie! Uitslovers!
De dag werd afgerond met wat Kolibrievlinders [foto 3.] en een Glasvleugelpijlstaart [foto 4.]. Ook nog nooit van gehoord, laat staan gezien.
Gelukkig kwam - om de eer te redden - tussendoor nog even een Wespendief over. Anders was het een vogelloze kiekjesday geworden daar in Meijendel. Ook leuk, maar niet écht de bedoeling, toch?
Over de libellen maak ik binnenkort een apart verhaaltje. Even geduld dus a.u.b.
Eerst waren er alleen de vogels. Toen kwamen de vlinders er stiekem bij. Daarna de libellen. En nu dan opeens een Boomkikker. Het eind is zoek!
Maar niet getreurd; ik amuseer mij kostelijk. Die Boomkikker bijvoorbeeld, die kreeg ik cadeau toen ik na mijn bezoek aan de Ganzenhoek, bij de boerderij was aanbeland. Daar trof ik twee natuurliefhebbers die vertelden speciaal voor de Boomkikker te zijn gekomen. Boomkikker? Die lust ik ook wel. En zo is het dus gekomen. Zij vonden er een en ik hoefde hem alleen nog maar te kieken. Bedankt lieden (als jullie dit lezen)!
Daarna in de Duintuin het Icarusblauwtje (de vlinder dus) en een Steenrode heidelibel-vrouw die een klap op haar oog heeft gekregen. Ze staan er allemaal op en met hen nog veel meer. (Zie ook de desbetreffende albums.)
En dan nu even bijkomen!! Poeh, poeh......
Ik ging vandaag voor het vrouwtje van de Bloedrode heidelibel. Als er zoveel mannetjes zitten daar in Hoek van Holland, zal er ook vast wel een vrouwtje te vinden zijn, bedacht ik mij. En jawel. Ze liet zich - met haar slanke zwarte poten, met een klein puntje geel aan de bovenkant - van een afstandje bewonderen. Heeft het een beetje hoog in haar bol zeker! Maar ik heb haar (en nog een nieuw mannetje).
Volgende keer mooier?
De rode (mannetjes) heidelibellen zijn waarschijnlijk net zo moeilijk op naam te brengen als de gele (vrouwtjes). Ik trof er een stelletje in de duinen bij Hoek van Holland.
Na bestudering van mijn veldgids en de meldingen op waarneming.nl, ga ik uit van de Bloedrode heidelibel. Dat omdat er staat dat het de enige rode heidelibel is met zwarte poten. Nou die heeft hij. Kijk maar.