De laatste week had ik er al een tiental gezien. Pas vandaag kwam er een zo dichtbij dat ik hem kon platen. Ik heb het dan over deze jonge Jan-van-Gent die langs de kop van het Zuidelijk Havenhoofd kwam vliegen. Voor die andere exemplaren was het óf te somber, óf te ver weg.
De volgende wordt mooier! Beloofd!
Ik was allang blij dat deze Rijswijkse Bosuil zich überhaupt liet zien. (Dit is trouwens het exemplaar uit de oude boom voor Het Tollenshuis in hartje Rijswijk.) Hij gunde mij slechts af en toe één van zijn ogen. Twee zou teveel van het goede worden kennelijk. Maar wél met een mooi lichtje er in; dat weer wel! Volgens een 'local', trof ik het écht, want het beestje zou de afgelopen maanden afwezig zijn geweest. Kennelijk ergens iets met een vrouwtje met een eigen huis.
De collega Bosuil in Park Overvoorde - waar ik even daarvoor op bezoek was geweest - gaf 'niet thuis'. Dan niet! Wordt die niet wereldberoemd!
De Torenvalken lieten duidelijk merken het niet op prijs te stellen dat wij vanmorgen hun nestkast kwamen weghalen.
Toen ik naast de voetbalkooi parkeerde, zag ik er al een in de ontluchtingspijp zitten. Die kwam een paar keer over mijn auto heen cirkelen. Kennelijk rook hij onraad! En ja hoor, toen we met de hoogwerker van de brandweer écht omhoog gingen, kwam hij luid protesterend op ons af. Hij verdween in de kast en ging daar naar buiten zitten kijken zo van: 'Zie mij er maar eens uit te krijgen!' Ik was erop beducht dat hij ons zou aanvliegen als wij te dichtbij zouden komen. Pas toen ik van een paar meter afstand een foto van hem wilde maken, droop hij af. En toen de bak eenmaal beneden was en de brandweer wegreed, cirkelden er opeens drie boze valken luid schreeuwend in het rond. Familieprotest dus!
Maar vlug schoonmaken, beitsen en terughangen op zijn nieuwe stek, voordat ze mij niet meer aardig vinden.
Met dank aan de voertuigbedieners van de brandweerkazerne Scheveningen. Top mannen!
P.S. Zie ook het YouTube-filmpje dat Jaco Roeleveld maakte van deze actie.
De jonge Grauwe Klauwier uit Voorhout wilde een tijdje terug niet voor mij poseren. Het exemplaar in Noordwijk (misschien wel zijn vader) vandaag gelukkig wél.
Toen ik de plaatselijke tuinder vroeg of ik vanaf zijn land het beestje mocht kieken, gaf hij aan daar niets voor te voelen. Kennelijk ervaring met fotograferende vogelaars! Gelukkig was er een vriendelijke plaatselijke twitcher die mij adviseerde het via de zwembadkant te proberen. Kijk, met zo'n advies kan je wat.
Toen ook Fred nog ten tonele verscheen, werd het zélfs nog gezellig. En dat ondanks het 'betredingsverbod'.
Het is mij een volledig raadsel hoe een normale sterveling in die grauwe Noord-Hollandse klei deze Siberische Strandloper heeft weten te ontdekken tussen de vele tientallen andere steltlopertjes. Het beestje is een dermate zeldzame dwaalgast dat hij het volgens mij niet kan hebben van eerdere ontmoetingen. Het zal wel een apart zintuig zijn.... Ja, of gewoon bluf en stonden wij met z'n allen naar iets geheel anders te kijken. Afwachten dus maar of de geleerden hem als 'Siberische' accepteren. Je weet maar nooit.