Hans telde er eerder op de ochtend twee. Wij (Rachel, Job, Ingrid en ik) kwamen bij elkaar tot drie Zeekoeten. Eén dreef er - ter hoogte van de M.S. Aquila - ondersteboven en deed het dus niet meer, één zwom in de jachthaven en deze patrouilleerde wat ter hoogte van de rondvaartrederij Trip. Waarschijnlijk wilde hij een afspraak maken voor een asverstrooiing of zo...
Benieuwd hoelang die twee zwemmende rechtovereind blijven....
In diezelfde jachthaven was trouwens ook nog een IJsvogel aan het jagen. Hij wilde echter niet herkenbaar op de foto. Dan niet!
Hij ziet er kerngezond en schoon uit, deze Zeekoet. Het feit echter dat hij al sinds eergisteren in de haven van Scheveningen rondscharrelt, geeft te denken. Dat betekent meestal het begin van het einde. Het beste maar van hopen. Ik houd hem in de peiling!
De Oeverpieper en de Eider zaten mij vanmorgen al op te wachten. Kennelijk wisten zij dat ik mijn fotoloze maand met een week bekort had. Een welkom welkom dus.
Hoera, ik ben vanaf nu de Nationale Vogel van Nederland!
Grutto (archieffoto)
Jan-van-Gent (jong) (archief-foto)
De twee jonge Jan-van-Genten die al dagenlang binnen mijn gezichtsveld aan het jagen zijn, zijn volgens mij van de eerste generatie die zich niets aantrekt van kite- en windsurfers. Hun voorgangers gingen er in een grote boog omheen.
Nog even en ze gaan ook patat eten.