Ze streken vlak naast mijn afgemeerde boot neer, deze familie Kleine Karekiet.

Twee jonkies en een of twee heen en weer vliegende ouders. Ik hield mijn hart af en toe vast als ze weer eens van zo'n blad afkukelden. Wat als ze nou eens in het water vielen? Zouden ze kunnen zwemmen, net als ik destijds leerde van de jonge Kieviten?

Soms zaten ze zo dichtbij dat mijn scherpestelmechanisme er niets mee kon. En toen ik los wilde gooien, kwam een van de ouders op een meter van mijn hand op de landvast zitten, zo van "Blijf nog even; het was net zo gezellig!" Hoezo anderhalve meter....

P.S.
Wat ik mij - bij het terugkijken van de foto's - afvraag is: "Wat probeert de Kleine Karekiet hier haar jong in zijn maag te splitsen. Een ei? En zo ja van wie? En kennelijk is ze bang dat hij zich verslikt, want ze haalt het weer uit zijn snavel en vliegt er dan - ondanks hevige protesten van het jong - mee weg!" ??? ??? ????, ??? ??? ??????!