Kievitkuikens kunnen zwemmen! En goed ook. Was onze reddingsactie dus volledig overbodig geweest! Wisten wij veel. 

Het begon toen wij op de Ringvaart voeren. Er vlogen wat Kieviten erg neurotisch te doen. Plots zagen wij waarom. Vier Kievitkuikens staken de rijbaan naast de vaart over. Levensgevaarlijk met al die auto's. Ze haalden veilig de overkant, maar zaten nu zo dicht bij het water dat Ingrid en ik vreesden dat ze erin zouden kukelen. Wat te doen? Oppakken en aan de andere kant van de weg weer in het weiland zetten? 'Helaas' kon ik niet voor de wal komen door de harde wind, dus weinig 'oppakken'. Op een gegeven moment liepen ze zelfs op de de onderste van de twee lagen trottoirbanden die als oeverbescherming dienden. Help!!!

En ja hoor, daar had je de ellende al. Er lag er een in het water. Nog voordat we die hadden kunnen 'redden', lag nummer twee er ook in. Nummer een wist ik uit het water te vissen, tot ergernis van een van de ouders die mij wel kon aanvliegen. Inmiddels lag nummer drie er echter ook in. Paniek! 
Het bleek echter zo te horen. Pa en ma stonden aan de overkant de zwemmers aan te moedigen en de twee die wij niet hadden kunnen 'redden', zwommen keurig naar ze toe, de hele Ringvaart over. Toen onze 'drenkeling' - vlak bij de overkant - ook maar weer overboord gezet. Dat werd door de ouders met enthousiasme begroet.
Nummer vier vond het water kennelijk te koud. Die treuzelde nog wat op de kant. Drie volwassen vogels hielden echter in de gaten of ook hij begreep wat de bedoeling was. Daar hadden ze ons bepaald niet bij nodig. Wij lieten hen dan ook maar. Opgelucht en een ervaring rijker: "Wattenbolletjes kunnen zwemmen!" Wie had dat nou gedacht?