Wij kwamen vanavond bijna tegelijk aan op het Noordelijk Havenhoofd, de Ross' Meeuw en ik.
Terwijl ik net van twee bestuursleden van mijn vroegere fotoclub te horen kreeg dat het beestje sinds even over zessen niet meer was gezien, zag ik hem vanuit mijn ooghoek voorbij flitsen. Hij ging aanvankelijk op het water zitten. Raar happend, hoppend en kopje-onder-duikelend. En toen hij recht voor mij op de blokken kwam staan, bleef hij zich bijna voortdurend poetsen (zie filmpje). 'Niet goed!'
Ik hield er wél een behoorlijke serie aan over. Klik maar op de button.
De jonge Drieteenmeeuw van twee blokken verderop werd zelfs al moe als hij alleen al naar die neurotische dreumes kéék. Kan je nagaan. Als dat maar goed gaat....