De Kleine Mantelmeeuw was kennelijk onder het hek door gekropen dat de broedkolonie scheidt van de boze buitenwereld. Hij had het er best naast zijn zin; zijn ouders minder. Toen ik er langs liep, vlogen ze mij bijna aan. Met vlak langs het hek lopen, voorkwam ik lijfelijk contact. Benieuwd hoe het met de kleine afloopt. Míjn oogjes zitten er in elk geval nog in!