Toen het vanochtend nog grijs en grauw was, zag ik de hele groep Appelvinken hoog in de bomen. Zo schuw als wat. Ik hoefde maar naar mijn verrekijker te reiken of ze waren al vertrokken. Pas anderhalf uur later kwamen er wat durfallen terug. Ook op ruime afstand en ook zo onrustig als de pest, maar herkenbaar vast te leggen. Kijk maar.
Geduld is een schone zaak!