Het duurde even voor de Bruine Boszanger in de gaten had dat ik er ook was. Anders was hij wel even vrij komen zitten.

Pas toen ik er tussenuit kneep voor een sanitaire stop, had hij mij in de gaten. Hij vloog - zonder dat ik er erg in had - met mij mee en ging vlak achter mij hard smakkend zitten tsekken. Eerst voor mij alleen, maar toen ook voor Gosse en Josephine. Wat later ben ik - om Konings(eider)drama's te voorkomen - de rest ook maar gaan waarschuwen dat hij was verhuisd naar zijn eerste stek.
Even daarna herhaalde hij deze grap. Ik kapte ermee en liep langs het fietspad naar mijn fiets. En wie kwam mij achterop? Jawel, de Bruine Boszanger. Hij ging weer een potje zitten smakken in wat lage takken. Helaas had ik mijn camera onklaar én hem al spoedig weer niet voor mijzelf alleen. De meute zag mij stilstaan en voegde zich alras nieuwsgierig bij mij. Toen vloog het beest naar zijn 2e stek, langs het hondenuitlaatpad. Ik pakte - redelijk tevreden over mijn twee bruikbare bewijsfoto's van een voor mij nieuwe soort (#293), en uiterst verbaasd over zijn aanhankelijkheid - de fiets. Tot later!