Klik op de foto voor een vergroting!

"Het wachten is op een volgende zeldzaamheid." Daarmee besloot ik eergisteren mijn verhaaltje over de Zeekoet, niet wetende dat die al zo snel zou komen opdagen. Dit keer deze Strandleeuwerik. Gisteren zag Josephine hem voor het eerst, maar dat las ik toen te laat. Gelukkig seinde Hans mij vanochtend in dat hij er nog steeds was en tussen de havenhoofdstrandjes heen en weer vloog. Ik er op af. En waarom ik niet gelijk mijn grote lens meenam, begrijp ik zelf achteraf ook niet helemaal. Ik wist immers waar hij zat en dat je daar makkelijk met statief en kanon aan de slag kan. Maar dat is wijsheid achteraf. Hij staat er op en dat telt. Misschien ga ik vanmiddag nog wel even terug met het grotere spul. Wie weet wordt het dus nog veel beter!

P.S.
Nou, vanmiddag was hij dus mooi 'gevlogen'. Jammer dan!