Ineens was zij daar, het Sperwervrouwtje. Zij kwam vanonder een struik vandaan en vloog op zo'n tien meter vlak boven het pad voor mij uit. Zij had een Merel gescoord. Ik nog niks. Het ging zo snel dat ik geen tijd had om te klikken. Ik heb haar nog even gezocht, want ver zal ze niet weg gevlogen zijn met haar buit, maar ik vond haar niet.
Wél kon ik vlak daarop de onvermijdelijke Eekhoorn platen. Lekker in het zonnetje, net als even verderop de Groene Specht. Die laatste zat alleen wat verder van mij vandaan. Die foto is dus minder, maar wél iets beter dan ik op mijn lijst met Clingendael-soorten had staan. Die staat daar dus nu, totdat ik een nóg betere heb.
Lekker bezig!