Toen ik vandaag voor de tweede keer voor joker op zoek was geweest naar de Steltkluut bij Berkel en Rodenrijs begon ik een beetje aan mijzelf te twijfelen. Dit keer had ik het kaartje op waarneming aardig in mijn hoofd zitten, maar wat ik ook zag; géén Steltkluut.
Dan maar door naar het Bieslandse Bos voor de Wielewaal of de Boomvalk. Ook daar noppes. Zo noppes zelfs dat ik zowaar met mijn telelens mijn eerste vlinder ben gaan kieken. Uit pure wanhoop; je moet toch wát. Blijkt toch mooi een Gehakkelde Aurelia te zijn. Nooit van gehoord!
En toen ik thuiskwam, zat er in mij mailbox een prachtig kaartje van Piet waar hij hem (de Steltkluut dus) gisteren gevonden had. Híj wél! Bofkont.